Αντί προλόγου...

Μετά από έναν μήνα διακοπών, το blog επανέρχεται στο ενημερωτικό του ρόλο και σας υπόσχομαι ότι είναι έτοιμο για όλα...

Aντί προλόγου, θα σας παραθέσω τους παρακάτω στίχους:


Δεν με λυπήθηκε η άπονη ζωή
Σε μία στέρηση με έταξε μονάχα
Στην μοναξιά μου να γυρνώ.. βράδυ - πρωί
Στα δάχτυλά της να με παίζει.. έτσι.. για πλάκα !...

Ποτέ δεν στάθηκε στο πλάϊ μου κανείς
Κι ας μ' αγαπήσανε.. κι ας ήτανε κοντά μου
Δεν ζωντανεύουνε τα όνειρα.. θαρρείς
Μα.. ένα όνειρο.. η ζήση η δικιά μου...

Πως με φοβήθηκαν.. πως ήτανε "λειψοί"
Είτε αμόρφωτοι.. ή λίγο προικισμένοι
Είπαν.. μα ζήτησα καμμιάν επιταγή
Στο όνομά μου.. για το μέλλον μου γραμμένη;!...

Καλοπαντρεύτηκαν.. γεννήσανε παιδιά
Κι ούτε μια τύψη δεν σκιάζει την ζωή τους
Μα εγώ θυμούμαι απ' τα χρόνια τα παλιά
Πώς ψέλλιζαν με τόσο πάθος στην σιωπή τους...

Ίσως να είναι η απάντηση απλή
Ο Ποιητής μας την υπέγραψε.. ο Κάλβος :
" ΚΑΙ τόλμη θέλει.. ΚΑΙ περίσσεια αρετή
Να είναι ΛΕΥΤΕΡΟΣ κανείς ".. και ας μονάχος !...


Υ.Γ. Για όσους θέλουν να γίνουν αρθρογράφοι στο παρόν blog, mail επικοινωνίας ballaloum@windowslive.com.