Τρίγωνο του διαβόλου η Ανατολική Μεσόγειος

Οι οικονομικές εξελίξεις, όσο σημαντικές και αν είναι, δεν παύουν ν’ αποτελούν μέρος ενός γενικότερου πλαισίου γεωστρατηγικής και κυριαρχίας. Μπορεί η Γερμανία και οι τράπεζες του Λουξεμβούργου και του Λιχτενστάϊν να ωφελούνται πάρα πολύ από την μεταβίβαση κυπριακών καταθέσεων σ’ αυτές, αλλά αυτή είναι μόνο μία από τις βασικές παραμέτρους του προβλήματος. Στην περιοχή, που είναι ένα μεσογειακό τρίγωνο του διαβόλου από γεωπολιτικής πλευράς, δραστηριοποιούνται ισχυρότατοι παίκτες. Πρόσφατα είδαμε έναν από αυτούς, το Ισραήλ, να ζητάει ευγενικά συγγνώμη από την σύμμαχο, φίλη και συγγενή τους Τουρκία. Υπάρχουν επίσης τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Μεγάλο μέρος των οποίων ανήκει στο Ισραήλ. Όπου Ισραήλ, βλέπε και ΗΠΑ. Χρειάζονται αγωγούς. Και οι αγωγοί περνάνε αναγκαστικά από την Κύπρο...

Η οικονομική εξαθλίωση του κυπριακού λαού ωφελεί βέβαια ορισμένα βόρεια κοράκια αλλά έχει και συγκεκριμένους σκοπούς. Τι πρέπει λοιπόν ν’αναγκαστεί να κάνει η Κύπρος; 

1) Ν’αναγκαστεί να ενοποιηθεί με το κατεχόμενο τμήμα του νησιού, αποδεχόμενη ν'εο σχέδιο Αναν ή κάποια χειρότερη εκδοχή αυτού 

2) Να επιτρέψει την δημιουργία αγωγών που θα μεταφέρουν το φυσικό αέριο (ή και τα πετρέλαια) στην Δυτική Ευρώπη μέσω Τουρκίας 

3) Να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ 

4) Να δημιουργήσει οικονομική ζημιά στην Ρωσία και 

5) Να γίνει μια μεγάλη αγορά για τα γερμανικά προϊόντα.

Βλέπουμε εδώ ότι τα συμφέροντα του Ισραήλ και των ΗΠΑ εξυπηρετούνται με την μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου μέσω της Τουρκίας, όπου νιώθουν ασφαλείς. Η εξάρτηση της Δυτικής Ευρώπης από ρωσικό φυσικό αέριο δεν αρέσει καθόλου ούτε στην Γερμανία ούτε στις ΗΠΑ και το μόνο αντίδοτο γι’αυτό είναι η μεταφορά του μέσω Τουρκίας, δηλαδή μέσω Κύπρου. Στο πλαίσιο αυτό κινούνται και οι δηλώσεις της εκπροσώπου του Στέητ Ντιπάρτμεντ Βικτώρια Νούλαντ εκ μέρους των ΗΠΑ που δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το δικαίωμα της Κύπρου να ερευνήσει για ενέργεια ανοιχτά των ακτών της και συνεχίζει να το υποστηρίζει. Την ίδια στιγμή, υποστηρίζουμε την κυπριακής ιδιοκτησίας διαπραγματευτική διαδικασία, στα πλαίσια των καλών υπηρεσιών των Ηνωμένων Εθνών, για την επανένωση του νησιού σε μία διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία», επισήμανε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «οι ΗΠΑ πιστεύουν πως τα αποθέματα αερίου του νησιού και όλοι οι φυσικοί πόροι θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».(δήλωση που τώρα προσπαθεί να “μπαλώσει” το Στέητ Ντιπάρτμεντ).

Σχετικά με την στάση της Ρωσίας θα πρέπει να επισημάνει κανείς ότι η Τουρκία είναι μείζων εμπορικός εταίρος της Ρωσίας, από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς των Ρώσων (αφού εμείς εξακολουθούμε, κατ’ εντολή των Βρυξελλών, να μην καταργούμε την visa για Ρώσους πολίτες), πρόκειται να κατασκευάσει πυρηνικό εργοστάσιο στη Μερσίνα, ο Πούτιν δήλωσε ότι Τουρκία και Ρωσία έχουν τον ίδιο σκοπό για την Συρία αλλά δεν συμφωνούν για τον τρόπο επίτευξής του κλπ κλπ. Είναι επίσης σαφές ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να εμπλακεί σε περιπέτειες για τις καταθέσεις στην Κύπρο, ούτε να δώσει χρήματα και βοήθεια σε μια χώρα της Ευρωζώνης, δηλαδή στις Βρυξέλλες. 

Ωστόσο όμως: ρωσικά πολεμικά πλοία είναι ήδη στ’ ανοικτά της Κύπρου. Η Ρωσία έχει ζωτικά στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή που έχουν να κάνουν 

1) με την δημιουργία βάσων ή διευκολύνσεων 

2) με την μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω αγωγών που αντιτίθενται σε ανάλογα δικά της σχέδια.

Συμπέρασμα: Το παιχνίδι είναι χοντρό και άκρως επικίνδυνο και δεν πρόκειται να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει ούτε από τις ειδήσεις των οκτώ ούτε από τα ειδησεογραφικά sites. Εκείνο που πρέπει να θυμάται κανείς είναι ότι έχουν διαμορφωθεί ήδη δύο αντίπαλοι πόλοι με έναν τον γνωστό (ΝΑΤΟ-ΕΕ που βαίνουν σε περαιτέρω ενοποίηση) και αυτόν της Ευρασιατικής Ένωσης (Ρωσία-Κίνα-Ινδία ) με τον ρόλο της Κίνας να μην είναι ακόμα σαφής, έχει όμως συμφέροντα στην διατήρηση της ΕΕ και του ευρώ.

Στο μέσο όλων αυτών είναι και οι Γερμανοί, που οδηγούμενοι από γνωστά κέντρα, βρήκαν ευκαιρία να ξανακατέβουν στις ζεστές νότιες θάλασσες. Οι δύο αυτοί πόλοι είναι ενδεχόμενο να συγκρουστούν στο άμεσο μέλλον. Για να γίνει αυτό πρέπει να διευθετηθούν τα ενεργειακά θέματα. 

Η Κύπρος είναι στον δρόμο των αγωγών και γι’ αυτό θέλουν να την διαλύσουν και να την ελέγχουν απόλυτα. 

Την ίδια μοίρα έχουν επιφυλάξει για την Ελλάδα, και το εργαλείο για να επιτευχθεί αυτό είναι η οικονομική χειραγώγηση μέσω του ευρώ, για όσο τουλάχιστον αυτό αντέξει γιατί είναι σαφές ότι δεν θ’ αντέχει για πολύ ακόμα.

“Εν ολίγοις, νομίζω ότι αυτό που εξετάζουμε εδώ (σχετικά με την κρίση στην Κύπρο) είναι τόσο μια γεωπολιτική κρίση όσο και οικονομική, και το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό. Παρεμπιπτόντως, καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε μια γενικότερη γεωπολιτική αρχή που υιοθετήθηκε από τις χώρες των Δυτικών ολιγαρχών από τότε που για πρώτη φορά καθιερώθηκε από τον Βρεττανό αναλυτή- γεωπολιτικό Sir Halford Mackinder: Αυτός που ελέγχει την καρδιά της Ευρασίας (με την οποία εννοούσε την Ανατολική Ευρώπη και ένα σημαντικό τμήμα της Ευρασιατικής Ρωσίας – και φυσικά την αντίστοιχη πλευρά της Μεσόγειου) ελέγχει το Παγκόσμιο Νησί (με τον όρο Παγκόσμιο Νησί εννοούσε τον χώρο που αποτελείται από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική). Αυτός που ελέγχει το Παγκόσμιο Νησί όπου είναι το μεγαλύτερο μέρος των πόρων του πλανήτη, ελέγχει τον κόσμο. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι και πρόσφατα ο Zbigniew Brzezinski στο βιβλίο του ''Η Μεγάλη Σκακιέρα'' ανέφερε ότι αυτό το γεωπολιτικό δόγμα των δυτικών ολιγαρχών έχει απλά αναθεωρηθεί και επεκταθεί, αλλά ουδέποτε εγκαταλείφθηκε.

Aν δηλαδή δει κανείς την Ευρώπη-Ασία και Αφρική ως νησί και δει που είναι το κέντρο του, θα καταλάβει πόσο σημαντική είναι αυτή η περιοχή για τον έλεγχο του κόσμου. Και ο δρόμος για τον παγκόσμιο έλεγχο περνάει από την Ελλάδα και την Κύπρο...