Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ
(ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ)
Παγκόσμια Γεωπολιτική και η μάχη για τη ΜεσόγειοΗ Μεσογειακή Ένωση: ανάδυση μιας Νέας Τάξης
από Mahdi Darius Nazemroaya
Global Research , 5 Νοέμβρη 2010
ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ
Η Μεσογειακή Ένωση: Η ανάδυση μιας Νέας Τάξης και τη μάχη για τη Μεσόγειο
Σε ΜΕΡΟΣ Ι της παρούσας μελέτης, τα μακροπρόθεσμα σχέδια για τη δημιουργία μιας Μεσογειακής Ένωσης, που χρονολογούνται πριν ο Νικολά Σαρκοζί από πολλά χρόνια, είχαν αποκαλυφθεί όπως και οι ΗΠΑ και τις προσπάθειες της ΕΕ να μετατρέψει τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική σε ζώνες ελεύθερου εμπορίου και της οικονομικής επικράτειες . Η υλοποίηση αυτού που σήμερα ονομάζεται η “Ένωση για τη Μεσόγειο” ήταν ένα από τα προβλεπόμενα σχέδια μέσω Βαρκελώνης το 1995 και οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (MEFTA).
Συζητήθηκαν ακόμη γαλλο-γερμανική σχέδια για την επέκταση των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συγχρονισμό με την «Παγκόσμια πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.” Η περίπτωση της Λιβύης συζητήθηκε επίσης να αποκαλύψουν την οικονομική ατζέντα της ΕΕ και της Αμερικής. Τέλος, το προγενέστερο τμήμα του παρόντος κειμένου επιβεβαίωσε επίσης το ρόλο της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της για την ίδρυση της Μεσογειακής Ένωσης.
Στο ΜΕΡΟΣ ΙΙ του κειμένου, επέκταση του ΝΑΤΟ στη λεκάνη της Μεσογείου συζητήθηκε μέσω του ΝΑΤΟ “Μεσογειακού Διαλόγου» και την «Μεσογειακή Πρωτοβουλία” ως μέσο ανοίγει το δρόμο για διεύρυνση της ΕΕ και του ελέγχου. Η διαδικασία ακολουθεί τα ίδια βήματα όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ επέκταση στην Ανατολική Ευρώπη. Η πρόβλεψη για την ένταξη του Ισραήλ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ήταν επίσης αντικείμενο, καθώς και το ρόλο της διασφάλισης των ενεργειακών πόρων και των αγορών στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Η Διαδικασία της Βαρκελώνης και την Άτυπη 1995 διακήρυξη της Μεσογειακής Ένωσης
Στις 10 Φεβρουαρίου 2008, η Επίτροπος της ΕΕ για την Κοινωνία της Πληροφορίας και τα Μέσα Επικοινωνίας, κα Viviane Reding αντέδρασε σκεπτικισμό για τη Μεσογειακή Ένωση στην Deutsche Welle Τηλεόραση (DW-TV). Επίτροπος κα Reding είχε την υποχρέωση από συνέντευξη της ότι οι σκεπτικιστές στο φόβο της ΕΕ ότι η Μεσογειακή Ένωση θα σχίσει την ΕΕ, εκτός. Reding, ένας Λουξεμβούργιος, απάντησε ότι η Μεσογειακή Ένωση είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή το 1995 μέσω της διαδικασίας της Βαρκελώνης και ότι εκείνη την εποχή, το 2008, η οικονομική οντότητα ήταν απλώς να τελειοποιηθεί: “Έχουμε ήδη μια Μεσογειακή Ένωση με την [δημιουργία του] Διαδικασία της Βαρκελώνης, όπου η ΕΕ διαμόρφωσε μια συνθήκη αλληλεγγύη προς τις χώρες της νοτίου Μεσογείου. The correct action [for the EU] is to build on that.” [1] Η σωστή ενέργεια [η ΕΕ] είναι να βασιστεί σ ‘αυτή. “[1]
τρεις βασικούς δεδηλωμένους στόχους της Διαδικασίας της Βαρκελώνης και στην ευρωμεσογειακή εταιρική σχέση που είχε εγκατασταθεί στην Ισπανία Οι διευκρίνισε, μέσω της Διακήρυξης της Βαρκελώνης?
(1) Ο ορισμός ενός κοινού χώρου ειρήνης και σταθερότητας μέσω της ενίσχυσης του πολιτικού διαλόγου και της ασφάλειας.
(2) Η κατασκευή μιας ζώνης κοινής ευημερίας μέσω οικονομικής και χρηματοδοτικής εταιρικής σχέσης και τη σταδιακή δημιουργία μιας ζώνης εμπορίου δωρεάν.
(3) Η προσέγγιση των λαών μέσω μιας κοινωνικής, πολιτιστικής και ανθρώπινης εταιρικής σχέσης με στόχο την ενθάρρυνση της κατανόησης μεταξύ των πολιτισμών και ανταλλάσσονται μεταξύ των κοινωνιών των πολιτών.
Αυτές οι αρχές προφανώς συνδέεται με τη δημιουργία κοινών οικονομικών, πολιτικών, και την ασφάλεια σφαίρες στρατιωτικών? ίδιο δεσμούς που παράλληλα με τις αρχές πίσω από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, τα κίνητρα και την ημερήσια διάταξη πίσω από αυτές τις αρχές δεν είναι τόσο ευνοϊκές, δεδομένου ότι παρουσιάζονται. Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια. Υπάρχει πολύ περισσότερο στην ευρύτερη εικόνα του αυτό το υπερεθνικό έργο.
Κάποιος πρέπει να ρωτήσει, εάν οι στόχοι πίσω από αυτή τη διαδικασία ήταν καλοήθεις, γιατί όλοι το απόρρητο και ο λόγος για τον οποίο η εξαπάτηση; Γιατί η σταδιακή μικροπολιτική του έργου την πάροδο του χρόνου; Το πιο σημαντικό, γιατί η χρήση των απειλών, όπως στις περιπτώσεις της Λιβύης και της Συρίας; Ή στρατιωτικά μέσα, με τη χρήση βίας και δολοφονιών, όπως στις περιπτώσεις των παλαιστινιακών εδαφών και του Λιβάνου, να επιτευχθεί η υλοποίηση της διαδικασίας;
Η απάντηση είναι απλά ότι η διαδικασία αυτή θα ωφελήσει κάποιους λίγους κύκλους τόσο στην ΕΕ όσο και την περιοχή της Μεσογείου και όχι την πλειοψηφία των πολιτών. Η Μεσογειακή Ένωση, μαζί με το σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, που είναι συνυφασμένη με τον τόπο, θα επιφέρει αναπόφευκτα φτώχειας και στο πλαίσιο της κατηγορίας του πλαισίου οικονομικής θα μείνει ένα δρόμο όπου θα σχεδόν να καθοριστεί σαν μια κάστα στο μέλλον.
Ένωση ανισότητα: Φτηνές Εργασίας, ακινησία των εργαζομένων, των εργαζομένων Guest, και η Μεσογειακή Ένωση
«Ακόμη και η λεγόμενη δημοκρατία των Αθηνών και της Πλατωνικής Ουτοπία βασίστηκαν στις εγχώριες και βιομηχανικές δουλείας.”
-Sir Halford J. Mackinder (τα δημοκρατικά ιδεώδη και πραγματικότητα, 1919)
Η Μεσογειακή Ένωση στη ρίζα του, δεν έχει σχεδιαστεί ως μια ισότιμη εταιρική σχέση για όλα τα μέλη του μέλλοντος. Εξάλλου, δεν είναι για την εξυπηρέτηση των πολιτών αυτών των χωρών Οι πολίτες της Τουρκίας, των Βαλκανίων, και της Νότιας Μεσογείου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δεύτερης κατηγορίας και τρίτης κατηγορίας πολίτες.
Σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο της ΕΕ δεν είναι σε Ένωσης οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών να δεχθεί την Τουρκία ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέλη όπως η Γερμανία στη Δυτική Ευρώπη το ήμισυ του οφέλους της ΕΕ από το φθηνό εργατικό δυναμικό μεταναστών από την Τουρκία που ονομάζονται «φιλοξενούμενων εργαζομένων.” Αν η Τουρκία γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ αυτών των Τούρκων εργαζομένων και η Τουρκία θα αποκτήσουν ίσα δικαιώματα από την ΕΕ ότι Δεν θέλουν να τους παραχωρήσει. Αυτό θα περιλαμβάνει το δικαίωμα των Τούρκων εργαζομένων πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως και οι υπήκοοι των χωρών υποδοχής με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης έχοντας ίσα επίπεδα των μισθών και είναι σε θέση να επωφεληθούν από τις χώρες εγκατάστασης στις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό θα δώσει, επίσης, οι Τούρκοι δικαιωμάτων κινητικότητας σε της Ευρωπαϊκής Ένωσης: την ελεύθερη κυκλοφορία, το δικαίωμα να ψάξουν για άλλους εργοδότες (το δικαίωμα της επιλογής), καθώς και το δικαίωμα να συνοδεύονται από τις οικογένειές τους. [2] [2]
Η ίδια ιδέα θα ισχύει για τα αραβικά έθνη της Νότιας Μεσογείου, όπως η Αίγυπτος με τη δύναμη της εργασίας γενικότερα. Η ΕΕ δεν έχει την πρόθεση για τη χορήγηση αυτών των χωρών κάθε ισότιμο καθεστώς σε μια σχέση των συνομηλίκων. Αυτός είναι ο λόγος υπάρχει βιασύνη για την αλλαγή της μετανάστευσης νόμους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βάση της «ειδική σχέση» ή «ειδική εταιρική σχέση» είναι στην πραγματικότητα σε υποδεέστερη θέση.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η ΕΕ δεν είναι μια ένωση της δίκαιης μεταχείρισης και της ισότητας, είτε: Ανατολικής Ευρώπης μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τίτλο “Ευρωπαϊκή Ένωση-Οκτώ” και η “Ευρωπαϊκή Ένωση-Οκτώ συν δύο» είναι επίσης νόμιμα μειωμένης εξασφάλισης εντός τα πλαίσια της ΕΕ σε ό, τι αφορά τις σχέσεις τους με την αρχική δεκαπέντε κρατών μελών της ΕΕ, η «Ευρωπαϊκή Ένωση-Δεκαπέντε.” [3] ΕΕ ευημερία είναι, επίσης, για λίγα και τα ακαθάριστα διαφορές, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις έχουν ενισχυθεί, παραμένουν μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Ανατολικής Ευρώπης.
Εκτός από την εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού και των φυσικών πόρων, ένα άλλο σχέδιο της Μεσογειακής Ένωσης είναι να αξιοποιήσει τις σημαντικές μεγάλες δυνάμεις που εργάζονται σε χώρες της νοτίου Μεσογείου, ενώ η μείωση της εξάρτησης από τα φτηνά-εργασίας από την Κίνα και άλλες ασιατικές χώρες. Η Νότια Μεσόγειος είναι επίσης το «εγγύς εξωτερικό» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη δημιουργία μιας επίσημης αγοράς εργασίας-φτηνοί της νότιας Μεσογείου που είναι βαθιά συνδεδεμένη με την ΕΕ θα μειώσει τη γεωγραφική απόσταση, το χρόνο αναμονής, κόστος μεταφοράς, την κατανάλωση καυσίμου, και εξάρτηση από την Κίνα σε ό, τι αφορά τα προϊόντα που κατασκευάζονται από φθηνά-εργασίας.
Σε κάποιο βαθμό, κινεζική επιρροή της ΕΕ θα μπορούσε επίσης να εξεταστεί ένα στρατηγικό πλήγμα. Η ΕΕ, όπως οι ΗΠΑ, είναι επίσης αναζητά ένα μέσο για να μειώσει την εξάρτησή της από τις κινεζικές πριν από το Πεκίνο μπορεί να προσβληθεί οποιαδήποτε περαιτέρω με την πάροδο των παγκόσμιων πόρων και των πρώτων υλικά. Η Μεσογειακή Ένωση παρέχει μια μερική απάντηση σε αυτή την αναζήτηση ενάντια στην Κίνα και άλλες χώρες με σημαντικά μεγάλους πληθυσμούς, όπως η Ινδία και η ΒραζιλίαΜόλις εξάρτηση από τις κινεζικές μειώνεται τότε ενεργειακού εφοδιασμού στην Κίνα μπορεί να προσβληθεί με μεγαλύτερη προσπάθεια και, ενδεχομένως, κομμένα.
Προετοιμασίες για την ομαδοποίηση: Αλλαγή της ΕΕ των μεταναστευτικών νόμων σε αναμονή για τη Μεσογειακή Ένωση;
Η βασική οικονομική κίνητρα για τη Μεσογειακή Ένωση είναι οι λόγοι για τους οποίους η ΕΕ κάνει μια τρελλή εξόρμηση για να αλλάξει τους νόμους της μεταναστευτικής. Οι νέοι κανονισμοί και οι νόμοι θα αγγίξει τους μετανάστες, τους μετανάστες, οι διακινούμενοι εργαζόμενοι, οι τουρίστες, και άλλους επισκέπτες. Η λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, σάρωσης, καθώς και τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με κανέναν τη διέλευση σε ή εκτός των συνόρων της ΕΕ θα γίνει τυπική διαδικασία. Η διαδικασία αυτή συνδέεται επίσης με την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας, η οποία αποτελεί αντιγραφή της ΕΕ του στρατηγικού δόγματος της μετά την 11 του Σεπτέμβρη του 2001 Αμερικής.
Επίσης, η ΕΕ ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει την δημιουργία ενός αμερικανικού τύπου καθεστώτος βίζα για τους ειδικευμένους ξένους εργαζομένους που αναζητούν την είσοδο του μπλοκ. Κατά μήκος αυτών των γραμμών από την ΕΕ «μπλε κάρτας» που θα είναι παρόμοια με την αμερικανική “πράσινη κάρτα” θα πρέπει να αρχίζει να λειτουργεί στο ένα πέρασμα για ειδικές διαμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. ταυτότητας των συστημάτων ασφαλείας της διαχείρισης Βιομετρικές αναβαθμίζεται και εισήγαγε στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα τέτοιο σύστημα είναι BIODEV II, η οποία χρησιμοποιεί την τεχνολογία δακτυλικών αποτυπωμάτων που συνδέονται με την ΕΕ, τις θεωρήσεις εισόδου. Το σύστημα έχει αναπτυχθεί από την Motorola και είναι σε εμάς, στη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, το Βέλγιο και το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου υπό την εποπτεία της εκτελεστικής εξουσίας της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
αλλαγές στην μεταναστευτική νομοθεσία στην ΕΕ. Οι η οποία υλοποιείται ως μέσο για να εμποδίσουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων μεταναστών από τις χώρες της νοτίου Μεσογείου που αναμένεται να κλίνουν προς τις χώρες της Βόρειας Μεσογείου σε αναζήτηση καλύτερων μισθών και της απασχόλησης, το συντομότερο η Μεσογειακή Ένωση είναι επίσημο. Ένα νεοφιλελεύθερο πρότυπο της imparity είναι να ενισχυθεί και να ενδυναμωθεί στο πλαίσιο της Μεσογειακής Ένωσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Capital θα είναι ελεύθεροι να κυκλοφορούν στο εσωτερικό της Μεσογείου με τις λιγότερες κανονιστικές ρυθμίσεις, ενώ δυνάμεις της εργασίας και των ατόμων από τον Νότο της Μεσογείου θα πρέπει να περιορίζεται στις μετακινήσεις τους και να καταστεί ακίνητο.
EU ασφάλεια των συνόρων και μεθοριακών έλεγχο με μη κοινοτικές χώρες στα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, και της πρώην ΕΣΣΔ έχουν οριστεί ως βασικές προτεραιότητες για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλοδαποί, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών ή όρος εργαζομένων, θα πρέπει να αρχίσει συστηματικά μεταφέρουν ταυτότητες και έγγραφα σχετικά με αυτά. Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων (EUROSUR), γίνεται με την παρακολούθηση όλων των σημείων των συνόρων της ΕΕ με τη χρήση υψηλής ανάλυση δορυφόρων και τα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη των διακινούμενων κινήσεις.
Frontex, των συνόρων υπηρεσία πληροφοριών με την έδρα του στη Βαρσοβία, η πολωνική πρωτεύουσα, έχει επίσης δημιουργηθεί από την ΕΕ να παρακολουθεί όλα τα σύνορα της ΕΕ και των συνόρων. Η Βαρσοβία οργανισμού με έδρα άρχισε να λειτουργεί στις 3 Οκτωβρίου, 2005. Πρόσθετες έμφαση έχει δοθεί σχετικά με τη Θέουτα και Μελίλια, όπως τα σημεία αιχμής, οι οποίες περιλαμβάνουν την ανίχνευση ραντάρ και αισθητηρίων οργάνων και ένα ολόκληρο δίκτυο των καμερών για την παρακολούθηση των κινήσεων των μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέουτα και Μελίγια είναι μικροσκοπικά ισπανικά χωρικά θέσεις στη Βόρεια Αφρική, που η Ισπανία κέρδισε το 1912 στο πλαίσιο του ισπανικού Μαρόκου και έκτοτε αρνήθηκαν να επιστρέψουν στο Μαρόκο.
Φρούριο Ευρώπη και την Οικονομική κρύβονται κίνητρα πίσω από μια παγκόσμια «Ασφάλεια ατζέντας”
Η λεγόμενη μεταρρυθμίσεις που επέφερε στην ΕΕ είναι βολικά δικαιολογούνται για την καταπολέμηση τρία στοιχεία: την τρομοκρατία, παρανόμων μεταναστευτικών κινήσεων, και της εγκληματικότητας. Το ξημέρωμα της Μεσογειακής Ένωσης, στην ένωση με την παγκόσμια φοβία της τρομοκρατίας, ωστόσο, θα επιφέρει επίσης μεγαλύτερο έλεγχο των πολιτών της Ένωσης. Παρά τη δημιουργία της Ζώνης Σένγκεν, οι επιβάτες που θα ταξιδέψουν μεταξύ των διαφόρων κρατών μελών της ΕΕ ή όσους ταξιδεύουν με πτήσεις εσωτερικού θα πρέπει επίσης να παραδώσει ένα μεγάλο μέρος των προσωπικών πληροφοριών. Στη Βρετανία, αυτό περιλαμβάνει αριθμούς πιστωτικών καρτών και της κυτταρικής αριθμούς τηλεφώνου. [4] Οι πληροφορίες θα αποθηκεύονται για δεκατρία χρόνια και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο προφίλ κάθε άτομο, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών των αγορών τους μέσω στοιχεία πιστωτικών καρτών και του δικτύου τους ιδιώτες των σχέσεων μέσα από ένα αρχείο καταγραφής των τηλεφωνικών επαφών.
Βιομετρικά έχει undraped ως ένα σημαντικό ακρογωνιαίο λίθο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υποχρεωτική λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων από όλους τους ταξιδιώτες που έχει επίσης παρουσιάστηκε το 2008 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως μια νέα διαδικασία που πρέπει να εισαχθεί σε ολόκληρη την ομάδα. Όλοι οι επισκέπτες διασχίζουν σύνορα της ΕΕ θα πρέπει επίσης να παρακολουθούνται. Όλοι οι μη-πολίτες, συμπεριλαμβανομένων όσων προέρχονται από χώρες όπως ο Καναδάς που επιτρέπεται να ταξιδεύουν προς την ΕΕ χωρίς θεώρηση, θα ήταν αναγκασμένοι να υποβάλλουν τα βιομετρικά δεδομένα για να κερδίσει την είσοδο ή ακόμη και ταξιδεύουν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις 13 του Φλεβάρη, 2008 στις Βρυξέλλες ανακοίνωσε σύστημα για τη συλλογή μεγάλων ποσοτήτων προσωπικών πληροφοριών για κάθε άτομο που εισέρχεται ή αναχωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να είναι μέχρι περίπου δεκαεννέα κομμάτια των προσωπικών πληροφοριών. [5] Το 2007 μια συμφωνία επετεύχθη επίσης από την ΕΕ και τις ΗΠΑ να παράσχουν το αμερικανικό Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας με δεκαεννέα κομμάτια των πληροφοριών για άτομα που ταξιδεύουν από την ΕΕ προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. [6] Έως τα μέσα του 2009, όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ δήλωσαν ότι θα εκδίδει διαβατήρια με ηλεκτρονικό τρόπο αρχειοθετούνται τα δακτυλικά αποτυπώματα. Κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Γερμανία, επίσης σχεδιάζουν να αρχίσουν να μοιράζονται τα δακτυλικά αποτυπώματα και δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ (DNA) των δεδομένων με την αμερικανική κυβέρνηση, μέσω ενός αυτοματοποιημένου συστήματος ανταλλαγής πρότυπο σχετικά με τους προσανατολισμούς της Ένωσης του 2005 Prüm τις ευρωπαϊκές (Pruem) της Συνθήκης. [7] Η σύμβαση του Prüm περιγράφει τη δημιουργία ενός μαζικού πληροφοριών δακτυλικά αποτυπώματα και το DNA τράπεζα ανταλλαγή ημερομηνία στην ΕΕ που έχει το παρατσούκλι “Big Brother στην Ευρώπη» από τους αντιπάλους του εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Europarl).
Τα νέα μέτρα ασφαλείας της ΕΕ θα μείωνε επίσης τα δικαιώματα που διασφαλίζονται από το UN συμφωνίες για τους αιτούντες άσυλο που προσπαθούν να επιτύχουν το καθεστώς του πρόσφυγα. Τα άτομα που προσπαθούν να ξεφύγουν από διώξεις κατάσταση στη Βόρεια Αφρική ή τη Μέση Ανατολή για υποστήριξη μεγαλύτερη ελευθερία και για τα εργασιακά δικαιώματα θα πρέπει τώρα να τεθεί σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για Πρόσφυγες και Εξόριστους (ECRE) διαμαρτυρήθηκε ότι οι σαρωτικές αλλαγές στην ΕΕ θα καταστήσει πιο δύσκολη την παραμονή εντός της ΕΕ για τους αιτούντες άσυλο, ενώ οι αιτήσεις τους εξετάζονται. Η ΕΕ βοηθά tactilely διαφωνία συντρίψει στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική προς την αυταρχική άρχοντες και απόλυτοι μονάρχες Ένα ασφαλές καταφύγιο για τις κινήσεις της αντιπολίτευσης θα πρέπει συστηματικά να εξαλειφθεί. Δεν ξεκάθαρα, είναι σαφές ότι η ΕΕ δεν επιδιώκει να γαλουχήσει ελευθερίας ή των δημοκρατικών αξιών, αλλά είναι η ενίσχυση τον ασφυκτικό κλοιό των συμμάχων της αυταρχικής τον κανόνα της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής.
Οι αλλαγές που αναμένονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να είναι βαθιά ριζωμένες μέσα στην ΕΕ μεταξύ των ετών 2010 και 2015 δεν είναι σχετικά με την τρομοκρατία ή την καταπολέμηση του εγκλήματος, αλλά για τον έλεγχο των μισθών, τις αγορές εργασίας, και στην προσφορά εργασίας. Πίσω από την ασφάλεια και την πάταξη του εγκλήματος ατζέντα βρίσκεται η πραγματική ημερήσια διάταξη έλεγχος των μεταναστευτικών κινήσεων των ανθρώπων και των μισθών. Ο έλεγχος των δυνάμεων της εργασίας – τόσο των εγχώριων όσο και ξένων – είναι ο κύριος σκοπός των νέων μεταναστευτικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γνωρίζοντας αυτό, είναι περίεργο που την πρώτη κοινή σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου και της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε στη Μάλτα ήταν η σκηνή όχι μόνο μεγάλων εμπορικών συνομιλιών ελεύθερο, αλλά και σημαντικές συζητήσεις σχετικά με τον έλεγχο της μετανάστευσης μεταξύ της ΕΕ και ο Αραβικός Κόσμος. Σύμφωνα με τον Franco Frattini, ο Επίτροπος Δικαιοσύνης της ΕΕ, το βασικό κίνητρο για τους νέους κανονισμούς και τους νόμους είναι ο έλεγχος της ροής των εργαζομένων μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με τον Επίτροπο Frattini περισσότερο από το ήμισυ των λαθρομεταναστών που εισέρχονται στην ΕΕ το κάνουν με έγκυρα έγγραφα, αλλά θα παραμείνει μετά την ημερομηνία λήξης των αδειών τους.
Αν ήθελε κανείς να ζήσει σε μια πόλη όπου η μόνη μορφή απασχόλησης ήταν ένα ορυχείο άνθρακα και δεν υπήρχε μέσα για να εγκαταλείψουν την πόλη, τότε θα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εργάζονται στο ορυχείο άνθρακα. Έλεγχος του εργατικού κινήματος αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην κοινωνικο-οικονομικούς στόχους των ΗΠΑ, της ΕΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, καθώς και μια ένωση των συναφών διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (IFI). Καθιστώντας τις δυνάμεις το έργο ακίνητο σε οποιαδήποτε γεωγραφική τοποθεσία των δικαιωμάτων της απασχόλησης επιλογών και των επαγγελματικών εναλλακτικές λύσεις απομακρύνονται και μια νέα μορφή μονοπωλίου είναι εγκατεστημένος – μια αναγκαστική αποδοχή των εργασιών για όλη πισίνες των ατόμων δικαιωμάτων. καύσιμα Η αύξηση των τιμών είναι, επίσης, την προσθήκη στην διάβρωση κινητικότητα.
Η ημερήσια διάταξη ασφαλείας πίσω από τον έλεγχο των κινήσεων είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με οικονομικούς στόχους, όπως είναι οι διεθνείς φοβίζει νόσου, όπως της γρίπης των πτηνών (γρίπη των πτηνών), καθώς και το καυσαέριο των χοίρων που κλειδώνουν ανθρώπινη κίνησηΟ έλεγχος της κινητικότητας στους ωκεανούς και στα διεθνή ύδατα του κόσμου είναι επίσης μέρος αυτού του στόχου. Η διεθνώς παράνομη διάδοση Security Initiative (PSI) ξεκίνησε από την αμερικανική κυβέρνηση, με την υποστήριξη της ΕΕ, το 2003, ως μέρος του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία.” Η διάδοση των πυρηνικών όπλων Security Initiative παρουσιάζεται ως ένα μέσο για την πρόληψη της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ), ωστόσο μπορεί να εφαρμοστεί για να επιτευχθεί η κρατήσει πάνω παγκόσμιας κινητικότητας των θαλάσσιων μεταφορών. Η στρατηγική είναι μια απειλή για τη διεθνή κυκλοφορία στην ανοικτή θάλασσα και το θαλάσσιο εμπόριο. Υπάρχει καλός λόγος για τον οποίο είναι παράνομο βάσει του διεθνούς δικαίου και του 1982 των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Βιομηχανική De-θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκόσμια οικονομική κρίση
Αυτή η διαδικασία της βιομηχανικής de-θέση έχει ήδη δρομολογηθεί στην ΕΕ εδώ και χρόνια, σύμφωνα με την οποία βιομηχανίες έχουν μετεγκατασταθεί στην Ανατολική Ευρώπη και άλλες περιοχές του κόσμου. Σύμφωνα με αυτή τη νεοφιλελεύθερη θέσεις εργασίας παράδειγμα και οι βιομηχανίες μπορούν σταδιακά να αφαιρεθεί από τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ στη Νότια έθνη Μεσογείου, όπου η φτηνή και ακίνητο εργατικό δυναμικό θα πρέπει να περιμένουν.
Η σχέση αυτή είναι ανάλογη με τα γεγονότα που συνέβησαν στη Βόρεια Αμερική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν θέσεις εργασίας και ολόκληρου του βιομηχανικού τομέα, όπου μεταφέρθηκε από τον Καναδά και τις ΗΠΑ, στο Μεξικό, όπου φτηνή εργασία-δυνάμεις περίμεναν. Στη Βόρεια Αμερική αυτή τη διαδικασία εκτυλίχθηκε στο πλαίσιο της Βορειοαμερικανικής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (NAFTA) και οδήγησαν σε πτώση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής. Το κόστος της ζωής αυξήθηκε, οι μισθοί σημείωσαν πτώση, και καλύπτει ένα κενό προέκυψε μεταξύ του κόστους διαβίωσης και των μισθών που άρχισε να ροκανίσει το μεσαία τάξη.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι η τελική μορφή της θεραπείας σοκ για βιομηχανική de-θέση και αναδιαμόρφωση. Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει βοηθήσει στην εξέλιξη της βιομηχανικής de-τοποθεσία που είχε αρχίσει εδώ και δεκαετίες νωρίτερα. Σε αυτούς τους όρους, η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν είναι σχετικά με την οικονομική λάθη από τον τραπεζικό τομέα, αλλά για την ώθηση βιομηχανική de-θέση και ανασχεδιασμός την κοινωνικο-οικονομική τάξη του πλανήτη με το πρόσχημα των μέτρων λιτότητας κράτους.
Ενεργοποίηση πτώση των μισθών τόσο στην ΕΕ όσο και της Μεσογείου: Αμφισβήτηση της Κίνας και της μετατόπισης ασιατικές αγορές εργασίας;
Ο μισθός της-στην αγορά εργασίας φθηνά στην Κίνα μπορούν επίσης να μειωθούν περισσότερο με το άνοιγμα ενός φθηνού εργατικού δυναμικού της αγοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τίτλο «εγγύς εξωτερικό». Αυτό είναι μέρος του παγκόσμιου «ισοπέδωση προς τα κάτω”, όπου ρυθμιστικών προτύπων σε ό, τι αφορά εργασίας μισθοί είναι όλο και περισσότερο διάλυση. Αυτή η διαδικασία ουσιαστικά διευκολύνει την κατάσταση του κανιβαλισμού ή οικονομικής αποσύνθεσης εντός των θιγόμενων αγορών εργασίας και, τελικά, επιφέρει μια μείωση του βιοτικού επιπέδου.
Αν μεγάλων αγορών εργασίας φθηνά, όπως η κινεζική αγορά αρχίσει να μειώσουν τους μισθούς τους για να παραμείνουν ανταγωνιστικές με αναδιαρθρώνεται-στην αγορά εργασίας φθηνά ελέγχονται από την ΕΕ που θα προκύψουν στη νότια Μεσόγειο, τότε αυτό θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε πολύ χαμηλότερες αμοιβές σε άλλες παγκόσμιες εργασίας αγορές. Άλλες αγορές εργασίας θα μπορούσαν να μειώσουν τους μισθούς τους, ως μέρος μιας προσπάθειας για να κρατήσει τις αγορές τους αντίστοιχους ύπαιθρο ή στην νεοφιλελεύθερη άποψη ως “μέσο ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης.” Τελικά τα αποτελέσματα θα είχε παγκόσμιες συνέπειες για μείωση των παγκόσμιων μισθό που θα επηρεάσουν επίσης τους πολίτες της ΕΕ, την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική. Αυτή είναι μία πτυχή του «αγώνα μέχρι του πυθμένα» και αποτελεί μέρος ενός κύκλου που τροφοδοτεί η ίδια σε ένα φαύλο κύκλο.
Με φόντο την παγκόσμια οικονομική κρίση, ποια είναι η ίδια η χαλάρωση είναι μια παγκόσμια ισοπέδωση των μισθών. Επίπεδα των μισθών στην ΕΕ αντιμετωπίζουν σταδιακά πτώση και η οποία υλοποιείται παράλληλα προς τα κάτω. Η εργατική νομοθεσία προστατεύει τους μισθούς και τα πρότυπα των πολιτών της ΕΕ είναι να de-καταφέρθηκε επίσης. De-ρύθμιση και εκφυλισμό οι παραγγελίες της ημέρας. Πριν από την «ισοπέδωση προς τα κάτω» και τα μέτρα αυτά δικαιολογούνται από υπαλλήλους της ΕΕ, μέσω νεοφιλελεύθερους ισχυρισμούς ότι οι μισθοί πρέπει να μειωθούν λόγω της ανάγκης για «ανταγωνιστικότητα». Τώρα τα μέτρα λιτότητας που χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τη μεταρρύθμιση και την εκμετάλλευση, επειδή από την ευκολία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Εκτός από την εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού και πλεονάζον εργατικό δυναμικό σε χώρες της Νότιας Μεσογείου τα υπόλοιπα στοιχεία του εθνικού πλούτου στις χώρες αυτές, όπως και στην Ανατολική Ευρώπη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, θα ιδιωτικοποιηθούν περαιτέρω και ιδιωτικές. Αυτή η διαδικασία θα πάνε χέρι- χέρι με τη σταδιακή εδραίωση υψηλότερο κόστος διαβίωσης, που θα περαιτέρω περιθωριοποίηση των τοπικών πληθυσμών για να sell ιδιωτική ιδιοκτησία, ιδιωτική περιουσία, ή οποιουδήποτε άλλου μέσου εισοδήματος έξω από απελπισία – αποφάσεις που θα τους κλείσει σε ένα-φιλελεύθερος που προκαλείται από neo κατάσταση της φτώχειας.
Η επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας (ΕΠΓ)
“Ακόμα και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η γεωγραφία παραμένει σημαντική.”
- Μια ασφαλής Ευρώπη σε έναν καλύτερο κόσμο: Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας (12 Δεκ 2003)
Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας (ΕΠΓ) είναι ένα μέσο για την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή να δημιουργούνται επιπλέον στρώματα ή δορυφόρους προς την ΕΕ, όπως η Μεσογειακή Ένωση. [8Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποσαφηνίζει διακριτικά σε αυτές τις επεκτατικές διαθέσεις κατά την περιγραφή της ΕΠΓ: «Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας (ΕΠΓ) αναπτύχθηκε το 2004, με στόχο την αποφυγή της εμφάνισης νέων διαχωριστικών γραμμών μεταξύ της διευρυμένης [Ευρωπαϊκή Ένωση] και τους γείτονές μας και αντ ‘αυτού την ενίσχυση της ευημερίας, της σταθερότητας και της ασφάλειας όλων των ενδιαφερομένων. “[8] Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε την« στόχος να αποφευχθεί η εμφάνιση νέων διαχωριστικών γραμμών μεταξύ της διευρυμένης [Ευρωπαϊκή Ένωση] »και των γειτόνων της στα Βαλκάνια, πρώην ΕΣΣΔ, της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής. [9] Κατά την αφαίρεση των λεπτών γραμμών, με την έννοια των συνόρων (που δεν είναι απαραίτητα σωματική), του διαχωρισμού, τι έχει απομείνει, αλλά κάποια μορφή εναρμόνισης ή της αφομοίωσης;
Η ΕΠΓ προβλέπει επίσης τη χρηματοδότηση μέσω των αποκαλούμενων “χρηματοπιστωτικών μέσων”, όπως το Ευρωπαϊκό Μέσο Γειτονίας και Εταιρικής Σχέσης (ΕΝΡΙ) για τις μακροοικονομικές μεταρρυθμίσεις και την οικονομική αναδιάρθρωση που θα περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση των εθνικών οικονομιών των χωρών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Μετά την ισραηλινή 2006 πόλεμο κατά του Λιβάνου η λιβανική κυβέρνηση θα συμφωνηθεί μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης-Λιβάνου σχεδίου δράσης ΕΠΓ και στο Ευρωπαϊκό Μέσο Γειτονίας και Εταιρικής Σχέσης (ENPI), προκειμένου να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας του Λιβάνου μέσω της διεθνούς βοήθειας, γεγονός που σημαίνει με τη διεύθυνση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ENPI κατηγοριοποιούνται σε αυτά ΕΝΡΙ καλύπτει την «Ανατολή» (Ανατολική Ευρώπη και την πρώην Σοβιετική Ένωση) και οι ENPI καλύπτει την «Νότο» (τις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, και συγκεκριμένα το Ισραήλ και τις αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ).
Η διαδικασία έχει ηχηρό ομοιότητες προς την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προγράμματα. Η ΕΠΓ unding στ έχει χορηγηθεί στο σύνολο της ευρωπαϊκής Ένωσης, τα σύνορα της στην Ανατολική Ευρώπη, την πρώην ΕΣΣΔ, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή μέσω των λεγόμενων προγραμμάτων εκδημοκρατισμού, σταθεροποίησης πρωτοβουλίες, και ανθρωπιστικά προγράμματα που περιλαμβάνουν την επισιτιστική βοήθεια. Αποδέκτες της χρηματοδότησης της ΕΠΓ συμπεριλάβει τη Σερβία, την Ουκρανία, Μολδάβα, την Αλβανία, τη Γεωργία, καθώς και τις αραβικές χώρες που συνορεύουν με τη Μεσόγειο Θάλασσα. Στα Βαλκάνια η Διαδικασία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΔΣΣ) έχει επίσης κατά την εργασία, η οποία περιλαμβάνει λεγόμενη σταθεροποίηση των εθνικών οικονομιών μέσω των σχεδίων δράσης που από την ΕΕ περιλαμβάνουν εκθέσεις ανά χώρα. Η βοήθεια της ΕΕ και η ενίσχυση συνδέεται με προϋποθέσεων που έχουν συνταχθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, οι οποίες περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση της υποδομής δηλώνει ότι έχει αγοραστεί από βρετανικά, γαλλικά, γερμανικά, ολλανδικά, ιταλικά, και οι αμερικανικές εταιρείες, μεταξύ άλλων.
Το 2007, το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ, αποτέλεσε επίσης το ταμείο επενδύσεων γειτονίας. Ο σκοπός του Ταμείου Επενδύσεων Γειτονίας, η οποία θα είναι ενεργή μέχρι το 2013, είναι να υποστηρίξει διεθνή χρηματοπιστωτικό ίδρυμα (IFI) δανεισμού από οργανώσεις όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ) στις χώρες εταίρους της ΕΠΓ. Ανάμεσα στις αραβικές χώρες της Μεσογείου, από το 2002, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων συμμετέχει επίσης στη διαδικασία αυτή στο πλαίσιο της εντολής της ΕΠΓ και της Διευκόλυνσης για ευρωμεσογειακές επενδύσεις και εταιρικές σχέσεις (FEMIP). Αυτή η περαιτέρω καλλιεργεί τις αλυσίδες της ιδιωτικοποίησης.
Η διαδικασία της Βαρκελώνης είναι επίσης συνδέεται με την ΕΠΓ. Στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Βαρκελώνης από τα έτη 2007 έως 2010 το Βασίλειο του Μαρόκου είναι να λάβει € 654 000 000, η Αλγερία θα λάβει € 220 000 000, Τυνησία € 300 000 000, της Αιγύπτου € 558 000 000, την Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούντ Αμπάς πρόκειται να λάβει σε 632 ευρώ, η Συρία είναι να λάβετε € 130 000 000, και το Ισραήλ είναι η συλλογή € 8,000,000.
Προδοσία για την Ευρωπαϊκή Ένωση του σύνορα της: Η άπιστους εγκαταστάσεις της Μεσογείου
Οι αλλεπάλληλοι γαλλο-γερμανική περικοπές πολιτικής σε όλη την γραμμές των πολιτικών κομμάτων και κρατικές διοικήσεις. Σαρκοζί Νικολά παρατηρήσεις σχετικά με το μέλλον της Τουρκίας σε ό, τι αφορά την ΕΕ είναι σχεδόν παρόμοια με εκείνα των μελών της ομοσπονδιακής διοίκησης του Gerhard Schröder (Σρέντερ) στη Γερμανία. Η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι ενδεικτικό χαρακτήρα. Η Γαλλία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η Τουρκία δεν θα γίνονται δεκτά στην ΕΕ, αλλά θα απολαύσετε μια «ειδική σχέση» με την Ευρωπαϊκή Ένωση. [10] [10]
Οι σχέσεις που έχουν προγραμματιστεί για την Τουρκία και τα αραβικά κράτη της Μεσογείου με την ΕΕ είναι κυρίως αυτές της ΕΕ εδαφών ή οικονομικές εξαρτήσεις με δευτερογενή προνόμια. Η Μεσογειακή Ένωση τείνει να είναι μια δεύτερης κατηγορίας περιφέρεια της ΕΕ, που θα είναι υποταγμένη στη φύση. Μέσα από μια τέτοια ρύθμιση τα έθνη της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής θα περιοριστεί στην οικονομική αποικίες.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία είναι η ίδια με την ενσωμάτωση των οικονομιών των Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Ιράκ, Ιράν, Λιβύη και με διάφορους τρόπους και μέσα από τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι αυτή, μαζί με τον Τούρκο συμφωνιών με τη Ρωσική Ομοσπονδία, αποτελεί μια στροφή στην τουρκική θέση. Η αλλαγή αυτή φαίνεται να είναι το ένα που είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ συμμάχους της Τουρκίας και του Ισραήλ. Τεχεράνη και τη Δαμασκό δίνουν επίσης την εντύπωση ότι πιστεύουν ότι μια περιφερειακή ομάδα χωρών και η κοινή αγορά είναι να έχουν εγκατασταθεί από αυτούς σε συμμαχία με την Άγκυρα και με την ιρανική-Συρίας Awliyaa (Alliance) ως πυρήνα του. Τεχεράνη είναι also κινείται πιο κοντά προς τη Γεωργία, αν και Τιφλίδα είναι πιστός σύμμαχος της ΕΕ και της Αμερικής.
Ωστόσο, αυτό που η Τουρκία κάνει αυτό ακριβώς αμερικανική γεω-στρατηγοί αναφέραμε για δεκαετίες για να χαλιναγωγήσουν το Ιράν και τη Συρία μέσω της οικονομικής ολοκλήρωσης. Για παράδειγμα, Zbigniew Brzezinski έχει δηλώσει: «οι Αμερικανοί εμβέλειας συμφέροντα καιρό στην Ευρασία θα εξυπηρετηθεί καλύτερα με την εγκατάλειψη υπάρχουσες αντιρρήσεις των ΗΠΑ για στενότερη τουρκο-ιρανική οικονομική συνεργασία, ιδιαίτερα στην κατασκευή των νέων αγωγών, καθώς επίσης και στην κατασκευή των άλλων δεσμών μεταξύ Ιράν, η [Δημοκρατία της] Αζερμπαϊτζάν, και το Τουρκμενιστάν. “[11]
Στο Λίβανο, όπου η χώρα είναι tittering μεταξύ των λεγόμενων Δύσης και του Ιράν-Συρίας Awliyaaa, η κοινωνική αλλαγή είναι που έχει συσταθεί με μέτρα λιτότητας συνδέεται με το εθνικό χρέος του Λιβάνου. Λιβάνου κατατάσσεται ως μια από τις πιο υπερχρεωμένες χώρες του πλανήτη . Η λιβανική χρέος σε ξένους δανειστές έχουν συσσωρευθεί από ό, τι είναι η 14η του Μάρτη μερίδα Συμμαχία της κυβέρνησης στη Βηρυτό και τους προκατόχους τους. Ελέγχου επί των φυσικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών του Λιβάνου, στα ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου, θα μπορούσαν επίσης να αποτελέσουν αντικείμενο συναλλαγής μακριά ως ένα μέσο για την εξυπηρέτηση του Λιβάνου εθνικό χρέος.
Το χρέος που συσσωρεύονται από τον Λίβανο και τα έθνη της παράκτια της Μεσογείου είναι μια στρατηγική για να παρακάμψει λαϊκό αίσθημα με οικονομικά μέσα. Στο τέλος της ημέρας κάνοντας ψωμί αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις αποφάσεις των περισσότερων ανθρώπων. Όλα γύρω από τη Μεσόγειο κοινωνική αλλαγή, η οποία υλοποιείται μέσω της οικονομικής αλλαγής.
Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας: Μια αγγλο-αμερικανικές και γαλλο-γερμανική Compact για την Ευρασία
Πέρα από τη διπλωματική ορολογία και ο θόρυβος είναι σαφές ότι η επέκταση των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η δύναμη πίσω από την ΕΠΓ. Η ΕΠΓ αντιμετωπίζει τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας, ένα έγγραφο της ΕΕ που ήταν μαζί με το Παρίσι και το Βερολίνο που προέκυψε στις Βρυξέλλες, στις 12 Δεκεμβρίου 2003 μετά από μια σειρά συνάντηση μεταξύ του αγγλο-αμερικανική συμμαχία και η γαλλο-γερμανική συνεννόηση. Ήταν αυτή τη στιγμή στις 16 του Δεκέμβρη του 2003 ότι ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ και τον Καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ ακυρώσεις Ιράκ οικονομικές οφειλές προς τη Γαλλία και τη Γερμανία μετά να προβεί σε ρυθμίσεις με την Ουάσιγκτον, DC και στο Λονδίνο. Αυτή ήταν η αρχή της επαναπροσέγγισης μεταξύ των γαλλο-γερμανική και την αγγλο-αμερικανική πλευρά ότι κατέληξαν σε συμφωνία να μοιραστούν τα λάφυρα του πολέμου στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Η ευρωπαϊκή στρατηγική ασφαλείας είναι ένα προϊόν της γαλλο-γερμανικής και αγγλο-αμερικανική συμφωνία για την κατάτμηση του κόσμου σε σφαίρες της διαχείρισης.
Μπρεζίνσκι έχει περιγράψει την E.U. όπως το αμερικανικό προγεφύρωμα στην Ευρασία. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι η Γαλλία και η Γερμανία, η αγγλο-αμερικανοί εταίροι, έχουν συμφωνήσει να γίνει η αγγλο-αμερικανική προγεφύρωμα στην Ευρασία. Η ευρωπαϊκή στρατηγική ασφαλείας είναι η πηγή για τον επαναπροσδιορισμό των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ασφάλεια σε συνεννόηση τόσο με γαλλο-γερμανική και η αγγλο-αμερικανικά συμφέροντα. E.U. επέκταση υποστηρίζεται πλήρως από την Αμερική. Η E.U. Έγγραφο της ασφάλειας, στην πραγματικότητα: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την ευρωπαϊκή ασφάλεια, ιδίως μέσω του ΝΑΤΟ. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έχει εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες που κατέχει δεσπόζουσα θέση ως στρατιωτικός παράγοντας. Ωστόσο, καμία χώρα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει σύνθετα προβλήματα του σήμερα από μόνη της. “[12]
Για να προσθέσετε σε αυτό, η αγγλο-αμερικανικές και γαλλο-γερμανική πλευρές έχουν κατά τη διαδικασία της συγχώνευσης, ως μέσο για τον τερματισμό τους αντιπαλότητα. Ένα παράδειγμα αυτής της συγχώνευσης είναι τα αποτελέσματα του 2010 αγγλο-γαλλική Άμυνας και Ασφάλειας συνθήκη συνεργασίας. Σύμφωνα με τη συνθήκη και οι δύο στο Παρίσι και το Λονδίνο θα μοιραστούν αεροπλανοφόρων τους, πισίνα στρατιωτικούς πόρους τους, έχουν κοινές στρατιωτικές δυνάμεις, να έχει στενότερη συνεργασία εξοπλισμών βιομηχανία, έχουν κοινά προγράμματα αμυντικού εξοπλισμού, οι κοινές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, έχουν ενσωματώσει προγράμματα πυρηνικών όπλων, από κοινού αναπτύσσουν πυρηνικά υποβρύχια , να εξετάζουν τη συνεργασία για την ανάπτυξη στρατιωτικών δορυφόρων, και την από κοινού ανάπτυξη επανδρωμένα εναέρια κηφήνες. [13]
Στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας έμφαση Στρατηγική τοποθετείται στην κεντρική σημασία του ΝΑΤΟ ως η ενσάρκωση της Αμερικής και της ΕΕ και ο στόχος της δημιουργίας μιας «βασισμένη σε κανόνες διεθνής τάξη», μέσω των διεθνών περιφερειακών οργανισμών όπως η ΕΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), MERCOSUR και η Αφρικανική Ένωση. [14]
Τι είναι γραμμένο για τη Μεσόγειο έχει ως εξής: “Η περιοχή της Μεσογείου εξακολουθεί να υποστούν σοβαρά προβλήματα οικονομικής στασιμότητας, κοινωνικής αναταραχής και ανεπίλυτων συγκρούσεων. Τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαιτούν μια συνεχή δέσμευση με τους μεσογειακούς εταίρους, μέσω της πιο αποτελεσματικής οικονομικής, της ασφάλειας και της πολιτιστικής συνεργασίας στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Βαρκελώνης. Μια ευρύτερη συμμετοχή με τον Αραβικό κόσμο θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη. “[15] Ποια είναι η έννοια είναι ότι ένα έργο στη Μεσόγειο θα πρέπει να προσληφθεί ως ευρύτερη συμμετοχή του συνόλου του αραβικού κόσμου για την οικονομική και κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο, όπως αναφέρεται από τον Διαδικασία της Βαρκελώνης.
Στο δεν ξεκάθαρα το E.U. Έγγραφο ασφάλεια πηγαίνει για να δηλώσει τις γενικές φιλοδοξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Ως ένωση 25 κρατών με πάνω από 450 εκατομμύρια που παράγουν πάνω από ένα τέταρτο του κόσμου [ακαθάριστο εθνικό προϊόν] (ΑΕΠ), και με ένα ευρύ φάσμα των μέσων της διάθεση, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναπόφευκτα ένας παγκόσμιος παίκτης. Κατά την τελευταία δεκαετία οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στο εξωτερικό σε μέρη όπως μακρινές όπως το Αφγανιστάν, το Ανατολικό Τιμόρ, καθώς και η [Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό]. “[16]
Το έγγραφο ασφαλείας επαναλήψεις αγγλο-αμερικανικό δόγμα, αλλά σε μια πολύ ασαφή τρόπο. Ακόμα και προληπτικά την αντιμετώπιση των απειλών στο εξωτερικό, σε ό, τι έχει γίνει γνωστό από τους πολιτικούς επιστήμονες ως το Δόγμα Bush, αναφέρεται επίσης. [17] Η “χρηστή διακυβέρνηση” για τις χώρες με το “Ανατολή” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πράγμα που σημαίνει τα Βαλκάνια και τη μετασοβιετικό χώρο, καθώς και οι χώρες της Μεσογείου αναφέρεται επίσης σύμφωνη με αυτό που είναι τελικά μια επεκτατική υπερεθνική οικονομική του έργου. [18] Το έγγραφο που ζητά τελικά για «[ω] αμυντικών δαπανών igher αναβάθμιση των στρατιωτικών και την ευθυγράμμιση της ΕΕ και το ΝΑΤΟ «με ποιους θα μίας ποσό την ημέρα για να ολοκλήρωσης. [19]
Η Μεσογειακή Ένωση είναι απλώς μια σύνδεση κομμάτι. Το έργο αυτό είναι σαφώς ασχολείται με μικροπολιτική προς την παγκόσμια ολοκλήρωση και τον εξορθολογισμό των υπερεθνικών πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών οργανώσεων. Είναι μέρος μιας συμπαγούς μεταξύ της ελίτ της Αμερικής και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Μια Εμβρυϊκά Παραγγείλετε διαφαίνεται στη Μεσόγειο
Η E.U. κινείται πέρα από τη διαδικασία της Βαρκελώνης του 1995. Τα σημάδια εμφανίζονται παντού. Η Ευρωμεσογειακή Κοινοβουλευτική Συνέλευση (ΕΜΚΣ), ιδρύθηκε μετά την αγγλο-αμερικανική εισβολή στο Ιράκ στις 3 Δεκεμβρίου του 2003. Η Ευρω-Μεσογειακή Κοινοβουλευτική Συνέλευση είναι ένας θεσμός που έχει υποστεί κυρώσεις μέσω της διαδικασίας της Βαρκελώνης. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το σώμα ήταν επέφερε το 2003, επειδή η Μεσογειακή Ένωση συνδέεται με την αναγκαστική παγκοσμιοποίηση που διεξάγεται μέσω του “πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία».
Η E.U. Επίτροπος για την Κοινωνία της Πληροφορίας και τα Μέσα Επικοινωνίας έδωσε επίσης ισχυρές προτάσεις και προανήγγειλε τι κάνει η ΕΕ προτίθεται να κάνει ό, τι αφορά τη Μεσογειακή Ένωση. Η Viviane Reding δήλωσε Christian F. Trippe, ο επικεφαλής των Βρυξελλών στούντιο Deutsche Welle, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης ότι η ΕΕ θα πρέπει να κοιτάξει πέρα από τη Μεσόγειο και περαιτέρω προς ανατολάς (π.χ., την πρώην ΕΣΣΔ και τις περιοχές μη-Μεσογείου της Μέσης Ανατολής όπως το Ιράκ και τον Περσικό Κόλπο) για την επέκταση: «Αλλά εμείς δεν πρέπει απλώς να δούμε τη Μεσόγειο. Πρέπει επίσης να κοιτάξουμε προς τα ανατολικά. Έχουμε πολλούς νέους γείτονες [sic?. Γείτονες]. Και γι ‘αυτό είναι τόσο σημαντικό να έχουμε τις κατάλληλες πολιτικές για να συνεργαστούν με αυτές. “[20]
Στις 22 Νοεμβρίου 2007 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Μεσογείου (PAM), που συστάθηκε επίσημα την έδρα της στο Spinola Palace, το οποίο βρίσκεται στα μαλτέζικα πόλη του St Julian. Η Μάλτα είναι ένα νησί-κράτος και μια E.U. μέλος που βρίσκεται στο κέντρο της Μεσογείου. [21] Οι ρίζες της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Μεσογείου επεκταθεί σε μια διακοινοβουλευτική διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε το 1983 η Κύπρος, αλλά ήταν το 2005 και μέσω των συζητήσεων της ασφάλειας που πραγματοποιήθηκε στο Αμμάν, Jordon ότι το πράσινο φως δόθηκε για τη δημιουργία του Μεσογείου σώμα.
Στις 22 του Γενάρη 2008 στο Reuters, αναφέροντας E.U. Εξωτερικές Σχέσεις Επίτροπος Μπενίτα Φερέρο-Βάλντνερ, ανέφερε ότι η ΕΕ “Θέλει να προωθήσει τις σχέσεις με το Μαρόκο για ένα υψηλότερο επίπεδο μέσα σε ένα χρόνο, ανταμείβοντας Ραμπάτ για την πρόοδο στο άνοιγμα των αγορών και πιεστικές οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις», και έχει εκπονήσει ότι το Μαρόκο θα λάβουν μέρος σε μια κοινή ασφάλεια των συνόρων, την αστυνόμευση, καθώς και νομικό σύστημα με της ΕΕ, μεταξύ άλλων. [22] Το Βασίλειο του Μαρόκου είχε υποβάλει υποψηφιότητα για ένταξη στην ΕΕ το 1986, αλλά απορρίφθηκε.
Θα πρέπει να προέρχονται, όπως δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι δύο αλληλένδετους συνέδρια για ελεύθερων συναλλαγών μεταξύ του αραβικού κόσμου, οι ΗΠΑ και η ΕΕ Έγιναν και ανέλαβαν διαδοχικά. Η πρώτη από τις συναντήσεις ήταν στο Αμμάν, Jordon (10 – 11 Φεβρουάριος, 2008) και συζήτησαν για την ίδρυση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (MEFTA) έως το 2013. Το δεύτερο ήταν ένα Αραβικού Συνδέσμου με την Ευρωπαϊκή Ένωση ξένων διάσκεψη υπουργών που πραγματοποιήθηκε στη Μάλτα (11 έως 12 Φεβ. 2008) που συζητούν «πολιτική δέσμευση» μεταξύ της ΕΕ και του Αραβικού Συνδέσμου κατά το πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ευρωμεσογειακής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών (EMFTA).
Οι ΗΠΑ MEFTA επιχείρηση ξεκίνησε το 2003, την ίδια χρονιά με την αγγλο-αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Ομάν, Ιορδανία, Μπαχρέιν, το Ισραήλ και το Μαρόκο έχουν ήδη διμερείς συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλες οι ΗΠΑ τα μέλη MEFTA είναι επίσης κράτη μέλη της Ευρύτερης Αραβικής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (GAFTA), που είναι το έργο της για την ίδρυση ενός αραβικού κοινή αγορά. Ένα τέτοιο σχέδιο για τη δημιουργία μιας κοινής αγοράς και της τελωνειακής ένωσης δεν είναι καινούργια, μεταξύ των Αράβων. Αυτή η αραβική συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών, ωστόσο, εκδόθηκε με τον Αραβικό Σύνδεσμο Συνόδου Κορυφής του Αμάν, το 1998, με 17 μέλη του Αραβικού Συνδέσμου την υπογραφή του συμφώνου, θα εποπτεύεται και διοικείται από την Αραβική Οικονομική Συμβούλιο του Αραβικού Συνδέσμου, αλλά επίσημα μπήκε στην ύπαρξη την 1 η Ιανουαρίου, 2005. [23]
GAFTA στόχους που είναι ξεχωριστά έχουν ως εξής?
(1) Η δημιουργία ενός μεγαλύτερου και πιο ομοιογενής αγορά.
(2) Η δυνατότητα των άμεσων ξένων επενδύσεων να συνεργαστεί με μια ομοιογενή αγορά με τυποποιημένους κανονισμούς.
(3) Αύξηση της οικονομικής αλληλεξάρτησης μεταξύ των αραβικών κρατών.
Σύμφωνα με την Gulf Daily News του Μπαχρέιν, οι ΗΠΑ Βοηθός Υφυπουργός της Εγγύς Ανατολής Υποθέσεων, Kent Patton, ενώ επισκέπτονται τα ΗΑΕ, Κουβέιτ, Μπαχρέιν και των ελεύθερων συναλλαγών συνομιλίες δήλωσε ότι η MEFTA θα τεθεί σε εφαρμογή στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική μέχρι το 2014? “Υπάρχει 2014 προθεσμία για αυτό, αλλά ελπίζουμε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί νωρίτερα. Δεν υπάρχουν επίσημες συζητήσεις σχετικά, αλλά η διαδικασία είναι πάρα πολύ στη θέση τους. “[24] Η διαδικασία MEFTA είναι ένα βήμα-προς-βήμα σχέδιο, παρόμοιο με το σχηματισμό βήμα-βήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2010, αρκετά κατά τρόπο ενδιαφέροντα, ο Αραβικός Σύνδεσμος συνεδριάζει της Λιβύης πόλη της Σύρτης και συζήτησαν για τη θέσπιση Αραβικά γειτονίας. [25] Η προτεινόμενη Αραβικά γειτονίας θα μπορούσε να περιλαμβάνει επίσης τις μη αραβικών κρατών της Τουρκίας, η Αιθιοπία, το Τσαντ, και το Ιράν. Αυτό συνέβη ενώ το Ιράν, την Τουρκία, και τη Συρία και μιλάμε για τη λήψη μέτρων δημιουργίας μιας κοινής αγοράς και μπλοκ στη Μέση Ανατολή, που θα συμπεριλάμβανε και το Ιράκ, το Λίβανο, και Jordon.
Αννάπολης και την Οικονομική Ολοκλήρωση του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο
Τόσο η αμερικανική-αραβικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης-Αραβικού Συνδέσμου διασκέψεις, αντίστοιχα, σε Jordon και στη Μάλτα, συζητήθηκε οικονομική ολοκλήρωση, το εμπόριο στη Μεσόγειο, και της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης. Και τα δύο συνέδρια ήταν επίσης συντονισμένες μεταξύ τους και σχεδιάζονται κατά το τέλος του 2007 σε άμεση γειτνίαση με τη Διάσκεψη της Αννάπολης. Ο λόγος που Annapolis συνδέεται με το χρονοδιάγραμμα αυτών των δύο διασκέψεις οφείλεται στο γεγονός ότι η Διάσκεψη της Αννάπολης, προώθησε την Σαουδική προτεινόμενη αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία του 2002 και τη συμφωνία των αρχών μεταξύ των Μαχμούντ Αμπάς και Εχούντ Ολμέρτ, που απαιτούν, αμφότερες, την οικονομική ολοκλήρωση του Ισραήλ, με ο Αραβικός Κόσμος. Οι προτάσεις αυτές από Ριάντ, Εχούντ Ολμέρτ και Μαχμούντ Αμπάς είναι μέρος του προσχέδια για την ίδρυση της γόνιμο έδαφος για την ανάδειξη της Μεσογειακής Ένωσης.
Η κατανόηση της σχέσης μεταξύ όλων αυτών των γεγονότων και των στόχων και την υλοποίηση της ηλικίας τους, θα επιτρέψει σε κάποιον να επίσης να κατανοήσουμε γιατί η Washington Post δημοσίευσε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο στις 9 Φεβρουαρίου 2003, ότι δήλωσε ότι και οι δύο Ισραηλινών και αμερικανική πολιτική είχε γίνει απόλυτα ευθυγραμμισμένα στη Μέση Ανατολή : “. Για πρώτη φορά μια κυβέρνηση των ΗΠΑ και ένα Λικούντ [Ισραήλ] κυβέρνηση ασκούν σχεδόν ίδιες πολιτικές» [26] Η πολέμους κατά του Ιράκ και ελεγχόμενες από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ήταν για την παγκοσμιοποίηση στο πλαίσιο του επικεφαλής της στρατιωτικής δύναμης.
Πόλεμοι της ολοκλήρωσης: από τα Βαλκάνια μέχρι το Ιράκ
Για να προχωρήσουμε με τη Μεσογειακή Ένωση και την αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής οι άνθρωποι της περιοχής θα πρέπει όλα να είναι συγκρατημένη, έτσι ώστε η «Νέα Μέση Ανατολή» μπορεί να προκληθεί. Εξάλλου, αυτός είναι ο λόγος του ΝΑΤΟ / E.U. στρατεύματα και πλοία στο Λίβανο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το έργο αυτό εντάσσεται στο πλαίσιο της αναδυόμενης «Νέα Παγκόσμια Τάξη” ότι ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος ήταν μιλάμε όταν Μπάαθ στο Ιράκ νικήθηκε το 1991 και είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων που αρχίζει να σηκώσει το κεφάλι του στο προσκήνιο για ολόκληρη την γη για να δείτε. Η προσπάθεια αυτή είναι και ο βασικός λόγος για το “Παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” και γιατί Αμερική και την ΕΕ οι εταίροι από την έναρξη του λεγόμενου «μακροχρόνιο πόλεμο».
Σύμφωνα με Αντιστράτηγος James J. Lovelace, η δύναμη είναι γνωστή ως αμερικανικό στρατό Κεντρική (USARCENT / ARCENT) ήταν για τη θέσπιση μιας μόνιμης πλατφόρμας για “πλήρους λειτουργίας φάσμα» στις είκοσι επτά χώρες που αποτελούν τα όρια του τι χρήση θα αμερικανική Κεντρική Διοίκηση (CENTCOM), στη Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία, την Ανατολική Αφρική και το Πακιστάν. [27] Αυτό ήταν πριν από όλα τα αφρικανικά κράτη, εκτός από την Αίγυπτο, που έπεσε στα σύνορα της CENTCOM μεταφέρθηκαν στο ρολόι των ΗΠΑ, την Αφρική Διοίκησης ( AFRICOM, USAFICOM).
αναγνώριση Αντιστράτηγος Lovelace σχετικά με το επιχειρησιακό επέκταση των δυνατοτήτων του Στρατού των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία, την Ανατολική Αφρική και το Πακιστάν επιβεβαιώνει μόνο αυτό που πολλοί ειδικοί και αναλυτές προέβλεπαν από την επίθεση του “παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας” το 2001 : οι ΗΠΑ πρόκειται να μείνουν μόνιμα στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Αντιστράτηγος Lovelace επιβεβαίωσε επίσης ότι η διαδικασία ήταν μέρος ενός παγκόσμιου μετασχηματισμού του στρατού των ΗΠΑ με τη δυνατότητα να διεξάγει επίθεσης, άμυνας, και τη σταθερότητα πράξεις.
Αντιστράτηγος Lovelace, άλλωστε, επιβεβαίωσε ότι ο στρατός των ΗΠΑ έχει θέσει το μυαλό του σχετικά με την διαμονή τους σε μόνιμη βάση στη Μέση Ανατολή και στις γύρω περιοχές του: “Αυτές οι εντολές έχουν τώρα μια μόνιμη ευθύνη σε αυτό το θέατρο. Αυτοί θα έχουν μια μόνιμη παρουσία εδώ. Το προσωπικό θα αλλάξει? Τις εντολές θα παραμείνει “[28] Η διαδικασία αυτή έγινε εμφανής όταν Αντιστράτηγος Paul T. Mikolsdhrk μεταφέρθηκε από ARCENT έδρα από Fort McPherson, τη Γεωργία να Κουβέιτ στον Περσικό Κόλπο στο 11 Νοεμβρίου 2001..
Η Διαδικασία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΔΣΣ): Υπερεθνικοί επεκτατισμό
Η SAP είναι μέρος του τρόπου λειτουργίας του E.U. και των ΗΠΑ για μετακίνηση σε ζώνες συγκρούσεων. Μαζί με παρόμοιες συμφωνίες και διατάξεις, η SAP είναι μια μορφή αποικιοκρατίας και αυτοκρατορική επέκταση. Οι χώρες είναι είτε καταστραφεί ή διαβρωθεί και στη συνέχεια να καταποθούν με την ενσωμάτωση στην πολύ μεγαλύτερη οντότητα.
Η σύγκρουση λόγια, μετά τη σύγκρουση, καθώς και σταθεροποίησης, όλοι πάνε μαζί. Σε περίπτωση που ο πόλεμος φέρνει αστάθεια, η οικονομική και πολιτική κηδεμονία των ΗΠΑ και της ΕΕ έχει παρουσιαστεί ως συμβολή στην επίτευξη σταθερότητας. Και οι δύο είναι συστηματικές ενέργειες του ίδιου τύπου. πράξεων Σταθερότητας είναι μια αόριστη λέξη που χρησιμοποιείται για να ομορφύνει την εργασία, η οικονομική αναδιάρθρωση των εθνικών κρατών στο πλαίσιο των επαγγελματικών υπηρεσιών παρόμοια με εκείνα του Ιράκ και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, και της ανοικοδόμησης.
Η Διαδικασία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΔΣΣ) αποτελεί μέρος του τύπου επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει εφαρμοστεί σε πόλεμο δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Έχει προχωρήσει με την ενθάρρυνση της SAP υποψηφίους να ανοίξετε γρήγορα τις οικονομίες τους, να ενσωματωθούν, και τελικά να εισέλθουν στην ΕΕ ως μέλη. Η διαδικασία προβλέπει μια συμβατική σχέση μεταξύ της ΕΕ και τα υποψήφια κράτη ΔΣΣ, το οποίο επιβάλλει νομικές υποχρεώσεις σχετικά με τον υποψήφιο της SAP για το άνοιγμα της οικονομίας της και για την ιδιωτικοποίηση της υποδομής του κατάσταση. Τα κρατικά δάνεια και οικονομικών ρυθμίσεων, επίσης από την ΕΕ για τον υποψήφιο κράτος ΔΣΣ, το οποίο έβαλε περαιτέρω στο πλαίσιο του οικονομικού ελέγχου των κύριων ΕΕ εξουσίες. Σήμερα η Κροατία και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) είναι η SAP υποψήφιοι.
Ένα Μεγάλο Hoax: Από τη Μεσογειακή Ένωση στην «Ένωση της Μεσογείου”
Μια εκστρατεία για τις δημόσιες σχέσεις προσπαθούν να κρύψουν το μακροχρόνιο στόχους της δημιουργίας της Μεσογειακής Ένωσης ως ένα πρόσθετο στρώμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο είναι ένα κομμάτι ενός πολύ μεγαλύτερου πολιτεία αναδυόμενες, βρίσκεται σε εξέλιξη. Δημόσια εξαπάτηση έχει στο παιχνίδι. Η Μεσογειακή Ένωση είναι μασκαρεμένες νεο-αποικιοκρατία, οικονομικός ιμπεριαλισμός, και την υποτέλεια. Το υπερεθνικό έργο αυτό ενορχηστρωμένη υπό την κάλυψη ενός ασθενή δεκαετίες εκστρατεία δημοσίων σχέσεων.
Η Γερμανία έχει προσποιείται διατυπώσει αντιρρήσεις για την δήθεν απομόνωση γαλλική ιδέα της δημιουργίας μιας Μεσογειακής Ένωσης. Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και υποστήριξε ότι το έργο κινδύνευε διαίρεση της ΕΕ με το Παρίσι, για τη θέσπιση σφαίρα επιρροής στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και το Βερολίνο σφαίρα επιρροής της στην Ανατολική Ευρώπη. Μια ψεύτικη συμβιβασμός έχει συνταχθεί μεταξύ Παρισιού και του Βερολίνου, όπου το σύνολο του έργου έχει γίνει ένα έργο που θα αφορούν τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Μεσόγειος όνομα Ενώσεις έχει αλλάξει με την «Ένωση της Μεσογείου» (ΕγΜ) ως μέρος μιας προσπάθειας να δοθεί η εντύπωση ότι μια πραγματική συμβιβασμός έχει γίνει πάνω από δήθεν ανησυχίες και τις αντιθέσεις προς αυτόν? Όταν στην πραγματικότητα ο συμβιβασμός είναι ψευδής και δεν υπήρχαν διαφωνίες ανάμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο. Σε μια παράλειψη για την αληθινή φύση της τη Μεσογειακή Ένωση ως ένα έργο σε όλη την ΕΕ, ο Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι “δεν είχα ποτέ την ιδέα του αποκλεισμού οποιασδήποτε [ΕΕ] ορίζει [από την Ένωση της Μεσογείου] … I ποτέ δεν το θεώρησε ως ένα αντίπαλο με την [Ευρωπαϊκή Ένωση]. “[29] Σύμφωνα με την Ingrid Melander τη Μεσογειακή Ένωση” έννοια έχει συρρικνωθεί από ένα διεθνές φόρουμ ένωση μόνο κράτη που βρέχονται από τη Μεσόγειο και τη συμμετοχή εννέα νέες υπηρεσίες και μια τράπεζα, σε ένα απλή τακτική σύνοδο κορυφής της [ΕΕ] και [μη μέλη της ΕΕ] χώρες της Μεσογείου, με κοινή προεδρία – η οποία μπορεί ακόμη να πέσει. – και μια μικρή γραμματεία “[30]
Μετά το λεγόμενο γερμανικό αιτιάσεων, ήταν, επίσης, ευρέως αναφέρθηκε ότι ο Νικολά Σαρκοζί έδωσε τη διαβεβαίωση της γαλλικής κυβέρνησης προς την Καγκελάριο Μέρκελ και τη Γερμανία ότι η Μεσογειακή Ένωση θα είναι ένα έργο για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, στην απέναντι ακτές της Μεσογείου υπήρχαν φωνές αντίκρουση αυτής. Ο συνταγματάρχης Καντάφι, ο ηγέτης της Λιβύης, εξέφρασε την αντίθεσή του στη λεγόμενη αραιωθεί εκδοχή της Μεσογειακής Ένωσης που το Παρίσι και το Βερολίνο που συμφωνήθηκαν και απαίτησε μια πλήρη ένωση. Ο Τζαμαχιρία Πρακτορείο Ειδήσεων της Λιβύης συνταγματάρχη Καντάφι εισηγμένες όπως λέει: “Η ιδέα της πραγματικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών που βρίσκονται γύρω από μία θάλασσα κατά το πρότυπο της πρωτοβουλίας του προέδρου Σαρκοζί αξίζει την υποστήριξη …» [31] Αργότερα ο συνταγματάρχης Καντάφι θα κάνει δημοσίως μια αντιστροφή, εκφράζοντας την αντίθεσή του στη Μεσογειακή Ένωση. Καντάφι θα μποϊκοτάρει μια συνεργασία κορυφής προεδρεύεται από την Αίγυπτο και τη Γαλλία (τα έθνη συμπροέδρους της Ένωσης της Μεσογείου) τον Ιούλιο του 2008. [32]
Πριν από την επίσημη αποδοχή της το 2008, η πρόταση για μια Ένωση της Μεσογείου παρουσιάστηκε ως κοινή γαλλο-γερμανική πρωτοβουλία για την υπόλοιπη ΕΕ μπλοκ. [33] Η γαλλο-γερμανική προτάσεις, όπως και πολλά άλλα πολιτικά έγγραφα, είναι σκόπιμα ασαφής. Η γαλλική κυβέρνηση διένειμε ένα έγγραφο με άλλες χώρες της ΕΕ χώρες νωρίτερα, τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, περιγράφει τις κοινές πρωτοβουλίες στους τομείς της γεωργίας, της ενέργειας, το περιβάλλον, τη μετανάστευση, τις μεταφορές και δέκα άλλους τομείς. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν είχε αναφερθεί σε λιγότερο από δύο σελίδων γαλλογερμανική χαρτί. Παρίσι και το Βερολίνο θα προεδρεύει του E.U. συμμετοχή στη Μεσογειακή Ένωση. [34] Η Μεσογειακή Ένωση θα είναι επίσης η διαχείριση ασκείται από δύο ή συν-πρόεδροι, ένας από μη μέλη της ΕΕ Μεσογειακή χώρα και ο άλλος από μια E.U. κράτος μέλος.
Το 2008, κατά τη διάρκεια μιας E.U. συνόδου κορυφής, που πραγματοποιήθηκε από τις 13 Μαρ. με 14 Μαρ. 2008, το σχέδιο εγκρίθηκε ομόφωνα από το σύνολο της ΕΕ και παραδόθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την εφαρμογή που δεν δημόσιας παρηγοριές με την ΕΕ πολίτες. Το έργο από το ξεκίνημά της το 1995 στο πλαίσιο της διαδικασίας της Βαρκελώνης ήταν μέρος μιας ενωμένης ΕΕ προσπάθεια για τον έλεγχο της Μεσογείου. Το Παρίσι έχει προσποιήθηκε ότι ήθελε αρχικά το σχέδιο να περιλαμβάνει μόνο τα έθνη των παράκτιων μεσογειακών ως μέλη, ενώ το Βερολίνο υποστήριξε ότι η ΕΕ Θα διαιρείται μεταξύ βόρειας και νότιας τα μέλη του, λόγω του έργου.
Από την αρχή, το έργο χρηματοδοτήθηκε από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέρος της ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης. Το όλο έργο βασίζεται πάνω στα θεμέλια της δημιουργίας μιας ζώνης ελεύθερου δέντρο μεταξύ της ΕΕ και τα έθνη της Μεσογείου και του αραβικού κόσμου. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το Βερολίνο και η ΕΕ γίνονται αναληθής για την όλη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων υποστηρίζει ότι η Γερμανία αντιτίθεται γαλλική οικονομικούς δεσμούς με τη Λιβύη. [35]
Η E.U. Έχει στάδιο διαχείριση ολόκληρου του έργου με τη δημιουργία ψευδών αντιπολίτευσης ή μια αντι-λόγου εντός της ΕΕ για τη Μεσογειακή Ένωση. Επιπλέον, υπάρχει μια σκόπιμη προσπάθεια να υποβαθμίσει την όλη διαδικασία και οι επιπτώσεις της. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποστήριξε ότι η διαδικασία του εμπορίου μεταξύ της ΕΕ και της Μεσογείου έχει προκαλέσει απλώς υποβαθμισμένα αποτελέσματα, λόγω της αναποτελεσματικής κυβερνήσεις των εθνών τόσο της Ανατολικής Μεσογείου και της Νότιας Μεσογείου. Βρυξέλλες και E.U. αξιωματούχοι υποβάθμισε επίσης τη Μεσογειακή Ένωση ως ένα ανανεωμένο ευρω-μεσογειακής εταιρικής σχέσης. Τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης και των δημοσιογράφων στην E.U. έχουν απλώς επανέλαβε τους ισχυρισμούς αυτούς κατά λέξη. Ελάχιστα αναφέρονται, ωστόσο, για γεω-στρατηγικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εξασφάλιση των τεράστιων φυσικών πόρων και των ενεργειακών αποθεμάτων της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Ο ρόλος των εταιρειών στην Ένωση της Μεσογείου
Μια πρόσθετη διάσταση στην εξαπάτηση είναι ο ρόλος των πολυεθνικών εταιριών. Σε μια φάση που διαχειρίζεται περιπτώσει, το Βερολίνο παρουσιάστηκε στο κοινό ως επικρατούν σε αιτήματα να μην επιτρέψει την περαιτέρω ΕΕ κονδύλια που θα διατεθούν για τη διαδικασία της Βαρκελώνης και τη Μεσογειακή Ένωση. Αυτό άνοιξε πράγματι το δρόμο για την εταιρική ιδιωτικό τομέα, η οποία είναι μία από τις κύριες δυνάμεις πίσω από το σύνολο του έργου. Στο πλαίσιο της ψευδούς συμβιβασμού η Γαλλία ζήτησε για περίπου 14 δισ. ευρώ από πολυεθνικές εταιρείες. [36]
Στην πραγματικότητα, στις 27 Μαΐου 2010 τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ιδιώτες επενδυτές κλήθηκαν να την Marseille Provence Επιμελητήριο Εμπορίου και Βιομηχανίας για να συζητήσει τη χρηματοδότηση και των επενδύσεων σε χώρες της Νότιας Μεσογείου και της Ανατολικής Μεσογείου, ιδίως στον τομέα της ενέργειας, των υδάτων, των μεταφορών και αστικών ανάπτυξης . [37] Ο γενικός γραμματέας της Ένωσης της Μεσογείου, Ahmed Masadeh, ήταν παρών. Επίσης, παρόντες στη συνάντηση ήταν ο E.U. Επίτροπος για τη Διεύρυνση και την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας, Štefan Füle, και ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Φιλίπ Vive Fontaine de. [38]
Από το 2002, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έχει επίσης ασχοληθεί με αυτό, ως μέρος της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας μέσω αυτού που καλείται Μηχανισμός Ευρωμεσογειακών Επενδύσεων και Εταιρικής Σχέσης (FEMIP) τα προγράμματα. Τα προγράμματα αυτά FEMIP επεκταθεί προς την Αλγερία, τα Παλαιστινιακά Εδάφη, το Ισραήλ, Jordon, Λίβανος, Συρία, Μαρόκο και την Τυνησία και να ενθαρρύνει »το άνοιγμα των οικονομιών των μεσογειακών χωρών-εταίρων.” [3] Σύμφωνα με τα λόγια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων τράπεζα, αυτό γίνεται και με επικέντρωση των “σε δύο τομείς προτεραιότητας:. στήριξη του ιδιωτικού τομέα και τη δημιουργία ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος» [40]
Η σφαίρα θα χωριστούν σε φτωχούς και πλούσιους. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο να είναι αποξενωμένοι και αποξενώνεται από τα προϊόντα της εργασίας τους, αλλά είναι στο δρόμο της εν τέλει να είναι αποξενωμένος και αποξενωμένοι για το σύστημα διακυβέρνησης το οποίο ελέγχει τη ζωή τους μέσα από λογοδοτούν υπερεθνικούς οργανισμούς. Η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την προκαλούμενη anomic κατάσταση στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές, το οποίο προσφέρει την ιδανική διάταξη για την αναδιοργάνωση της κοινωνικής και οικονομικής τάξης. Στο σημείο αυτό, η Μεσογειακή Ένωση είναι μία φάση σε ένα συνολικό οδικό χάρτη προς την κατεύθυνση περαιτέρω θεσμοποίηση της φεουδαρχίας κάτω από μια παγκόσμια συμπαγή ελίτ. Ωστόσο, όλα τα παγκόσμια ελίτ δεν θα είναι ίση με αυτήν τη μικρού μεγέθους. Από την ευρασιατική Heartland μια πρόκληση αυξάνεται από την ελίτ της τριπλής Αντάντ της Μόσχας, της Τεχεράνης, και το Πεκίνο, οι οποίοι έχουν παρακολουθήσει ανήσυχα οι ΗΠΑ και η ΕΕ ίντσα πιο κοντά με διάφορους τρόπους προς την κατεύθυνση τομείς τους.
http://underinformation.wordpress.com/2010/11/17/world-geopolitics-and-the-battle-for-the-mediterranean-the-mediterranean-union-emergence-of-a-new-order/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου