ΠΡΩΤΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΜΟΥ...
Και μετά προχωρήστε...
Το πρόσφατο ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης σε κάποιες χώρες της
Β. Αφρικής είναι εύλογο να αφήνει κάποια ερωτηματικά. Άξιο προσοχής
είναι το πόσο μυστηριωδώς ξεσηκώθηκαν ταυτόχρονα τα «ανοργάνωτα πλήθη»
εναντίον των καθεστώτων τους. Μετά το πέρας των ταραχών-domino στη
Βόρεια Αφρική το βάρος μετατοπίστηκε τώρα στη Μέση Ανατολή και
συγκεκριμένα στο τρίγωνο Συρία-Κύπρος-Ισραήλ. Ακόμα και στο Αιγαίο
παρατηρείται μετατόπιση του διπλωματικού ενδιαφέροντος όλο και νοτιότερα
(Καστελόριζο).
Η συγκυριακή εκδήλωση των ταραχών και των όποιων γεωπολιτικών
ανακατατάξεων στην περιοχή της Μεσογείου, οι έντονες διαβουλεύσεις
μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ στα πλαίσια της ερντογανό-ισραηλινής
κόντρας, η διεθνής βιασύνη για λύση του Παλαιστινιακού, η έντονη
ανάμειξη της Ρωσίας και της Κίνας στη Συρία καθώς και η παραδοσιακή
παρουσία των γερμανό-γαλλικών και αγγλοαμερικανικών συμφερόντων στην
περιοχή σίγουρα κρύβουν από πίσω κάτι μεγάλο.
Γνωστό έχει γίνει πλέον το σχέδιο της Τριμερούς Επιτροπής με το όνομα
«Ευρω-Μεσογειακή Ένωση» και εμπνευστές του οι κυριότεροι γεωπολιτικοί
σχεδιαστές τους πολιτικού δόγματος «Νέα Τάξη Πραγμάτων», που
ανακοινώθηκε επίσημα το 1990 από τον George H. W. Bush.
Το 1973 ο David Rockefeller ανέθεσε στον καθηγητή, Zbigniew
Kazimierz Brzezinski, να διοργανώσει ένα κλαμπ κορυφαίων πολιτικών και
επιχειρηματιών αρχικά από τις Η.Π.Α., την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή
Ένωση με επίσημο σκοπό την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των τριών
αυτών πόλων. Έτσι, δημιουργήθηκε η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral
Commission), της οποίας τα μέλη και οι προσκεκλημένοι τους συναντώνται
μια φορά τον χρόνο.
Η Τριμερής Επιτροπή δέχτηκε ιδιαίτερα σκληρή κριτική από τα πρώτα
χρόνια της δημιουργίας της. Παρά το γεγονός ότι στο καταστατικό της
παρουσιάζεται σαν μια ένωση ανθρώπων που εκφράζουν την ανάγκη
συνεννόησης μεταξύ των τριών πόλων, η ταχύτατη διείσδυση της στον
αμερικανικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων έκανε πολλούς να μιλούν για ένα
«επιχειρηματικό πραξικόπημα» στην καρδιά της Ουάσιγκτον. Το ίδιο άλλωστε
συνέβη στις μέρες μας και στην Ευρώπη, όπου χρειάστηκαν λίγα μόλις
24ωρα έως ότου δύο χώρες της Μεσογείου, η Ελλάδα και η Ιταλία, βρεθούν
με ένα μη αιρετό πρωθυπουργό, ο οποίος τυχαίνει να είναι και μέλος της
περιβόητης Τριμερούς Επιτροπής
Καθώς, όμως, η πλειονότητα όσων ασχολούνταν μαζί της προερχόταν είτε
από το χώρο της άκρας Δεξιάς είτε ανήκε σε ομάδες «συνωμοσιολόγων», το
αποτέλεσμα της κριτικής ήταν πολύ συχνά το αντίθετο από το αναμενόμενο.
Έτσι η Τριμερής Επιτροπή κατόρθωσε να μείνει πρακτικά στο απυρόβλητο,
καθώς όσοι τολμούσαν να εκφράσουν έστω και την ελάχιστη ανησυχία για τη
δράση της κατατάσσονταν αυτομάτως σε μία από τις δύο αυτές ομάδες. Η
γνωστή μέθοδος της «ταμπέλας» που ακμάζει ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Κύριος σκοπός της Επιτροπής είναι η διοικητική ένωση του πλανήτη ή
αλλιώς η παγκόσμια διακυβέρνηση, που τόσοι ηγέτες εξυμνούν τον τελευταίο
καιρό και θα παρουσιαστεί ως ύστατη λύση της παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, αντικαθιστώντας και επίσημα τις «αποτυχημένες» εθνικές
κυβερνήσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Τριμερής Επιτροπή προβάλλει ως
έργο της την εξέταση των κοινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι τρεις
περιοχές από μία «ανεπίσημη ομάδα ιδιωτών». Αφού, λοιπόν, δεν πρόκειται
για κρατικό οργανισμό το μυαλό μας πάει σε μία ιδιωτική παγκόσμια
κυβέρνηση πολυεθνικών ή μίας υπέρ-πολυεθνικής εταιρείας.
Οι περιφέρειες της Τριμερούς Επιτροπής, που αποτελεί προδρομικό στάδιο της παγκόσμιας κυβέρνησης, είναι:
1. Η Περιφέρεια Βορείου Αμερικής-Πρόεδρος Joseph S. Nye, Jr.: Από την
1η Ιανουαρίου 1994 τέθηκε σε εφαρμογή η μεγαλύτερη οικονομική ζώνη
ελευθέρου εμπορίου 370 περίπου εκατομμυρίων καταναλωτών μεταξύ των
Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, του Καναδά και του Μεξικού, δηλαδή η
Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελευθέρων Συναλλαγών (NAFTA). Στόχος είναι η
συγχώνευση κι άλλων κρατών στη συμφωνία. Εμπόδιο προς σ’ αυτήν την
κατεύθυνση είναι κυρίως η μέχρι στιγμής πολιτική του Προέδρου της
Βενεζουέλας, Τσάβες, του οποίου τα σχέδια ενοχλούν την Ουάσινγκτον. Η
πρώτη περιφερειακή διάσκεψη έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη το 2002.
2. Η ομάδα της Ασίας και του Ειρηνικού- Πρόεδρος Yotaro Kobayashi: Η
πρώην Ιαπωνική Ομάδα της Τριμερούς Επιτροπής διευρύνθηκε το 2000 για να
γίνει η ομάδα της Ασίας και του Ειρηνικού. Απαριθμεί πάνω από 100 μέλη
διαφόρων χωρών (Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ινδονησία,
Μαλαισία, Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη). Συμμετέχουν ακόμα η Κίνα, η
Ινδία και το Ταιβάν. Την ομάδα ενοχλεί κυρίως η Ευρώ-ασιατική Ένωση που
αντιπροτείνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν
3. Ευρωπαϊκή Περιφέρεια- Πρόεδρος Mario Monti (νυν πρωθυπουργός
Ιταλίας): Ο σκελετός της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας είναι η Ε.Ε., η οποία
αντικαθίσταται σιγά-σιγά από την ήδη υπάρχουσα Ένωση για τη Μεσόγειο.
Επείγουν η επίλυση της κρίσης στη Συρία και στο Παλαιστινιακό, η
δημιουργία Ευρώ-μεσογειακής επενδυτικής τράπεζας αλλά και
Ευρώ-μεσογειακού πανεπιστημίου. Γι” αυτό και το βάρος έχει μετατοπιστεί
στη Μέση Ανατολή. Μόλις εγκαθιδρυθεί ασφαλές περιβάλλον στην Μεσόγειο θα
ψηφιστεί σύνταγμα οικονομικής διακυβέρνησης στα πλαίσια της νέας
Ευρώ-Μεσογειακής Ένωσης.
Σε έκθεση της Τριμερούς Επιτροπής (Νοέμβριος 2011) τονίζεται ότι η
Ευρώπη, όντας «εμπνευσμένη» από το πνεύμα της «Αραβικής Άνοιξης»,
οφείλει «να υπηρετήσει ένα αισιόδοξο πολιτικό όραμα για το μέλλον όσον
αφορά στην προώθηση μιας νέας σχέσης μεταξύ των δύο ακτών της Μεσογείου
(…) Αυτό το όραμα πρέπει να είναι η δημιουργία μιας πραγματικής
Ευρώ-μεσογειακής Κοινότητας».
Παλαιότερα ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Joschka
Fischer, είχε δηλώσει ότι η Μέση Ανατολή και τα Ανατολικά νερά της
Μεσογείου αποτελούν τα νέα σύνορα της Ευρώπης[1]. Ολόκληρη η Μεσόγειος
«πλακοστρώνεται» από τότε για να εμπέσει στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ,
της Ε.Ε. και κατ’ επέκταση της Τριμερούς Επιτροπής. Η ιδέα της
Μεσογειακής Ένωσης παρουσιάστηκε στους Ευρωπαίους από το Νικολά Σαρκοζί,
αλλά δεν είναι και τόσο πρόσφατη. Το ιδρυτικό μέλος της Τριμερούς
Επιτροπής, Zbigniew Brzezinski, δήλωσε το 1997: «Η Γαλλία επιδιώκει όχι
μόνο έναν κεντρικό πολιτικό ρόλο σε μία ενωμένη Ευρώπη, αλλά θεωρεί τον
εαυτό της ως τον πυρήνα ενός μεσογειακού-βόρειο αφρικανικού συμπλέγματος
κρατών που μοιράζονται ίδιες ανησυχίες» [2].
Μόλις σχηματιστούν «δημοκρατικές», πλήρως ελεγχόμενες κυβερνήσεις σε
όλη την Μεσόγειο από τη Συρία έως το Μαρόκο, προβλέπεται η ένταξη τους
στην Ευρώ-Μεσογειακή ένωση, που ουσιαστικά θα είναι μία επέκταση της
Ε.Ε., την οποία θα αντικαταστήσει. «Η ενίσχυση της δημοκρατίας στις
χώρες της Αραβικής Άνοιξης οφείλει να αποτελέσει την προτεραιότητα για
την Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ένωσης για τη Μεσόγειο» είχε δηλώσει
πρόσφατα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz.
Στην Ευρώ-Μεσογειακή Ένωση θα εκχωρήσουν εξουσίες οι αφρικανικοί και
ασιατικοί λαοί της Μεσογείου με τις ίδιες ακριβώς υποσχέσεις, κατά τις
οποίες μπήκε η Ελλάδα στην τότε Ε.Ο.Κ. και εκείνη μετά από δικτατορία.
Τότε θα οριστεί και η νέα πρωτεύουσα της Ευρώ-Μεσογειακής Ένωσης, που
δεν θα είναι οι Βρυξέλλες.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
Η ευρωπαική ένωση ειναι ηδη ενωμένη με την Αμερική σε μια ένωση η οποία οι υπογραφές εχουν μπεί και ισχύουν μονο μερικές εμπορικές συμφωνίες για μεγάλες εταιρείες, οχι για τους απλούς πολίτες.
Αμέσως θα έχουμε την βορειοαμερικανική ήπειρο ΜΕΞΙΚΟ ΗΠΑ ΚΑΝΑΔΑ μαζί με όλη την μεσόγειο και τη βόρειο ευρώπη σε ενα ενιαίο κράτος με πρωτεύουσα τα ιεροσόλυμα.
Η Αμερική ειναι ενα πάμφτωχο κράτος που χρωστάει στην παγκόσμια τράπεζα η οποία παγκόσμια τράπεζα πήρε τα χρήματα μέσο των κινεζικών τραπεζών της λευκής αδελφότητας.
Αν βγει ο κλώνος στην πιάτσα, θα εχουμε κατάρευση, πάμε σε παγκόσμιο κράτος με ενα νόμισμα. Μετά πάμε για κατάρρευση και του παγκόσμιου κράτους των πολιτικων, (όχι του Αντιχρίστου) και μετά θα ερθει ο παγκοσμιος σωτηρας (666) που θα δώσει τα πάντα σε όλους με τον δίδυμο αδερφό του, την εικόνα του θηρίου, τον κλώνο.
Η Ένωση για τη Μεσόγειο είναι μια πολυμερής εταιρική σχέση που περιλαμβάνει 43 χώρες από την Ευρώπη και τη λεκάνη της Μεσογείου : τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 16 μεσογειακές χώρες εταίρους από τη Βόρεια Αφρική , τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια .
Η Ένωση για τη Μεσόγειο είναι παλαιότερο σχέδιο που ιδρύθηκε τυπικά στο Παρίσι στις 13 Ιουλίου, 2008 από τον Γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, και είχε ως στόχο δήθεν ένα εργαλείο για την αναζωογόνηση της ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης (διαδικασία της Βαρκελώνης) με την ενίσχυση και την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των εθνών που συνορεύουν τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Τα παράλια της Μεσογείου θα βρεθούν σε μεγάλο βαθμό υπό τη γαλλο-γερμανική επιρροή όταν το Ευρωπαϊκό μοντέλο εγχυθεί στη Μεσόγειο. (Για όσους αναρωτιούνται ακόμη προς τι οι πρόσφατες εξεγέρσεις στις βορειο-αφρικανικές χώρες).
Η Γερμανία έβαλε εμπόδια στα αρχικά σχέδια της Γαλλίας, να συμμετέχουν στην Ένωση μόνο χώρες από τη Μεσόγειο, και απαίτησε να συμμετέχουν όλες οι χώρες της ΕΕ, όπως και έγινε τελικά.
Ανεπίλυτες συγκρούσεις στην περιοχή της Μεσογείου, όπως το ισραηλινο-παλαιστινιακό.
Πρόσφατα γίναμε θεατές "επαναστάσεων" σε κάποιες χώρες της Β. Αφρικής όπου τα πλήθη αν και "ανοργάνωτα" μπόρεσαν και ξεσηκώθηκαν μυστηριωδώς. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Συρία. Ποιά φωνή τους κάλεσε δεν έγινε γνωστό. Γνωρίζουμε ότι οι επαναστάσεις ενίοτε εκδηλώνονται για να εξυπηρετήσουν μυστικότερα ή και μεγαλύτερα συμφέροντα όπως στην προκειμένη περίπτωση την δημιουργία της Μεσογειακής ένωσης, και αυτό το παρατηρούμε να γίνεται συχνά στην σύγχρονη παγκόσμια πολιτική ιστορία.
Σταδιακά η ΕΕ αντιμετωπίζει εσωτερική αστάθεια. Έτσι, συμφέρει όλες τις πλευρές να μοιραστούν τη Μεσόγειο.
Ο ρόλος της Τουρκίας (όπως βλέπετε και στον χάρτη) ως χώρα της Μεσογείου θεωρείται βασικός για τη δημιουργία μιας "Ένωσης στην περιοχή της Μεσογείου."
Για να δημιουργηθεί και τυπικά η Μεσογειακή ένωση, θα πρέπει να εξοντώσουν όλους όσους είναι αντίθετοι σε αυτό.
Μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου του 2011, η Αραβική Άνοιξη ξέσπασε και η Ένωση για τη Μεσόγειο έχει δείξει ανίσχυρη απέναντι σε αυτά τα γεγονότα, διότι οι περισσότερες από τις κυβερνήσεις που θα πρέπει να στηρίξουν την μεσογειακή αναζωογόνηση και την οικονομική πολιτική (Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, Μπασάρ ελ Άσαντ στη Συρία, Μπεν Αλί στην Τυνησία και Καντάφι στη Λιβύη) άρχισαν να πέφτουν κάτω από την πίεση του "λαϊκού κινήματος";
Τον Ιανουάριο του 2011 ξέσπασαν πολύνεκρες ταραχές με διαδηλώσεις πολιτών, με αίτημα την παραίτηση του Μουμπάρακ.(πολιτικός της Αιγύπτου) Στις 1 Φεβρουαρίου 2011 ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι δεν θα έθετε ξανά υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, και παρέδωσε την εξουσία για να γλυτώσει την ζωή του.
Τον μέχρι πρότινος "καλό" Καντάφι γιατί τον έφαγαν;
Το Δεκέμβριο του 2007 ο Λίβυος ηγέτης Καντάφι επισκέφθηκε για πρώτη φορά επίσημα τη Γαλλία, όμως στις 11 Δεκεμβρίου η επίσκεψή του στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση πυροδότησε αντιδράσεις. Στη διάρκεια συνδιάσκεψης στη χώρα του, στις 10 Ιουνίου του 2008, ο Καντάφι τάχθηκε εναντίον της σχεδιαζόμενης Μεσογειακής Ένωσης, που στην ουσία είναι η δημιουργια της επερχόμενης παγκόσμιας διακυβερνησης. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζεται. Ο λαός της Λιβύης δεν αρέσει πλέον το νέο εγκεκριμένο καθεστώς των ΗΠΑ-κράτος μαριονέτα. Οι Λίβυοι αγωνίζονται αδίκως να πάρουν πίσω τη χώρα τους.
H Συρία ανέστειλε τη συμμετοχή της στην Μεσογειακή Ένωση σε αντίποινα για τα κατασταλτικά μέτρα ενάντια στο καθεστώς της από τα ευρωπαϊκά κράτη. Η τιμωρία της....;
Απο τότε η ΕΕ έχει αναλάβει μια σειρά από αδικαιολόγητες κυρώσεις που στοχεύουν στο βιοτικό επίπεδο του λαού της Συρίας. Η Τουρκία ανακοίνωσε κυρώσεις κατά της Συρίας με πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της συριακής κυβέρνησης στην Τουρκία και παύση των σχέσεων. Η συριακή οικονομία έχει πληγεί σκληρά από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και τις αραβικές κυρώσεις, σε συνδυασμό με μια πρόσφατη σειρά των τουρκικών οικονομικών κυρώσεων.
Τα σώματα ασφαλείας του ισραηλινού καθεστώτος εργάζονται για τη δολοφονία του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ με τη βοήθεια των τρομοκρατικών ομάδων και των ένοπλων ανταρτών. Εδειξε τη δύναμη του και μήνες αντίστασης ενάντια στις τρομοκρατικές επιθέσεις ενορχηστρωμένες από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τους αραβικές τους εταίρους. Σοκαρισμένοι από την αντίσταση του Ασάντ, έχουν αρχίσει τα λαμόγια να σκέφτονται άλλους τρόπους για να τον ανατρέψουν. Το τέλος του όπως δείχνουν όλα θα είναι παρόμοιο με του Καντάφι.
Την συνέχεια την γνωρίζετε, Η Ευρωπαική ένωση είναι ήδη ενταγμένη στην μεσογειακή ένωση αφου φρόντισαν να είναι ολα τα κράτη υπόδουλα με τα χρέη. Δεν πρόκειται να αφήσουν καμία χώρα να χρεωκοπήσει, και εννοείται να φύγει απο το μαντρί της Ε.Ε, διότι αυτό όπως καταλαβαίνετε θα τους χαλάσει τα σχέδια για το επερχόμενο παγκόσμιο κράτος. Οπότε; εμείς ούτως η αλλιώς θα είμαστε απλοί παρατηρητές μέχρι τα λαμόγια να δώσουν το σήμα να ενταχθούμε στην Μεσογειακή ένωση, αφού βέβαια ξεμπερδέψουν πρώτα απο αυτούς που μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδια τούς, για να στρώσουν το κόκκινο χαλί στον "Μεσσία"Αντίχριστο που θα εμφανιστεί κατά την διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου.
Επιμέλεια άρθρου Vagedim
πηγη atheatignosi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου