ΘΕΜΑ: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ...

 Είναι κοινά αποδεκτό και εμφανές σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας των σύγχρονων Ελλήνων, ότι οι επικρατούσες οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στην Ελλάδα του 2013, έχουν ισοπεδώσει, αν όχι εξαφανίσει, την έννοια της μέση τάξης στην Ελλάδα. Ολοένα αυξανόμενη ανεργία, μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας, επιβολή μνημονίων και βάναυσων πολιτικών λιτότητας με συνεχή μείωση μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, είναι μερικά-και όχι μόνο αυτά-από τα προβλήματα και τις δυσμένειες τις οποίες πρέπει ο καθένας από εμάς να αντιμετωπίσει στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Άρα γεννάται εύλογα το ερώτημα: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν πολλούς παράγοντες και αστάθμητες παραμέτρους που επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα την ‘ανεξήγητη’ αυτή στάση του ,άλλοτε περήφανου και αντιδραστικού, ελληνικού λαού…

Χαρακτηριστική ήταν η φράση που χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Τσόρτσιλ λέγοντας ότι: «δε μάχονται οι Έλληνες σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες…». Γεγονός που αποδεικνύει το αδάμαστο του χαρακτήρα των Ελλήνων και την πυγμή και αντίδραση που βγάζουν σε στιγμές ανάγκης. Ανατρέχοντας ακόμη πιο πίσω, στο 1821, όπου παρά την δυσαναλογία δυνάμεων και την εχθρότητα ‘συμμάχων’ και μη, λίγοι πατριώτες Έλληνες, κατόρθωσαν την απελευθέρωση του έθνους*. Πολέμησαν, θυσιάστηκαν, πολλές φορές προδόθηκαν, αλλά δε το έβαλαν κάτω. Πάλεψαν για να είμαστε τώρα εμείς εδώ και να μιλάμε ελεύθεροι και ΕΛΛΗΝΕΣ…

*Σημ. Μπορεί ο καθένας να αναλογιστεί ότι δεν είναι απόλυτα σωστό αυτό, καθότι η δημιουργία του ελληνικού κράτους ήταν αποτέλεσμα ζυμώσεων εντός και εκτός Ευρώπης και ότι έκτοτε είμαστε υποχείρια των Ρόθτσιλντ και των λοιπών μεγαλοτραπεζιτών, ωστόσο αυτό είναι θέμα που δεν είναι επί της αναφοράς του παρόντος άρθρου και δε θα επεκταθώ…  

Μέσα από αυτό το άρθρο λοιπόν επιχειρείται  μια προσέγγιση ώστε να κατανοήσουμε τα βαθύτερα αίτια της απάθειας και μη-αντίδρασης των πολιτών σε όλα όσα λαμβάνουν χώρα γύρω τους και εις βάρος τους, αλλά και να βρούμε τρόπους να ξυπνήσει και να κρίνει κατάλληλα ο Έλληνας πολίτης αυτά που αντιμετωπίζει και του επιβάλλονται παρά τη θέλησή του*.

*Σημ. Στα σχόλια κάτω από το άρθρο, μπορεί ο καθένας από σας να παραθέσει την άποψη του.

Παρατηρείται λοιπόν ότι, ειδικά η τελευταίες γενιές, ‘πάσχουν’ από έλλειψη ιδανικών. Και λέω πάσχουν, διότι άνθρωπος δίχως ιδανικά δε μπορεί να εκτιμήσει την αξία ιδανικών, όπως η ελευθερία, η οικογένεια, η πατρίδα, η θρησκεία, η γλώσσα, η αλληλεγγύη και αντιμετωπίζει κάθε τι που θα συναντήσει μπροστά του υπό το πρίσμα της δικής του υπόστασης και μόνο, αδιαφορώντας για όλα τα παραπάνω, σκεπτόμενος πλέον μόνο την δική του επιβίωση. Αντιμετωπίζει το κράτος του, όχι σαν πολίτης, αλλά ως πελάτης. Δέχεται οτιδήποτε, όσο υποτιμητικό κι αν είναι, αρκεί να συμφωνεί με το κοινώς αποδεκτό και όχι απαραίτητα σωστό και ιδανικό. Ερεθίσματα υπάρχουν μόνο για να επιβιώσει εις βάρος των άλλων και όχι με τους άλλους. «Έχουμε γίνει εγωιστικά, κακομαθημένα ανθρωπάκια που το μόνο που κοιτάζουμε είναι η βόλεψη μας», αναφέρει ένας φίλος σε μια συζήτησή μου μαζί του και του απαντώ: «Εμείς όμως το προκαλούμε, το αποδεχόμαστε και το συνεχίζουμε. Οπότε ΜΟΝΟ εμείς μπορούμε και πρέπει να το αλλάξουμε αν θέλουμε να υπάρχει αύριο για μας και τα παιδιά μας…».

Ένας βασικός παράγοντας, ο οποίος έχει διαμορφώσει ξεκάθαρα τις συνειδήσεις, είναι τα διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικότερα η τηλεόραση, η οποία μέσω της εικόνας έχει επιδράσει άμεσα και καταλυτικά στην χειραγώγηση και την διαχείριση όλων των ανθρώπων, βασιζόμενη σε κοινές και εμφανείς στρατηγικές επιρροής και διαμόρφωσης κατάλληλων συνθηκών επηρεασμού της κοινής γνώμης. Επεκτείνοντας λίγο παραπέρα, μέσω των διαφημίσεων, μπορεί πολύ απλά να «βομβαρδιστεί’» ο καθένας μας με εικόνες και μηνύματα τα οποία δέχεται αβίαστα στο υποσυνείδητο του και πολλές φορές να στρέφει την προσοχή του σε πράγματα που ποτέ δεν είχε ανάγκη. Ανατρέξτε σε προσωπικές σας εμπειρίες και θα το καταλάβετε. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικότερα μέσω των ειδήσεων που αναπαράγουν, μπορούν να δημιουργήσουν άμεσα και επιτακτικά συνθήκες τις οποίες ο ακροατής λαμβάνει και τις αποδέχεται de facto (χρεοκοπία αν δε ψηφιστούν τα μέτρα, αν δε βοηθήσουν οι Αμερικάνοι στα Ίμια θα γίνει πόλεμος, Αλ Κάιντα-φάντασμα κ.α.) και να μείνει αποσβολωμένος στον καναπέ του, ανήμπορος και χωρίς διάθεση να αντιδράσει.

Συνέπεια όλων των παραπάνω είναι να εμποτίζεται στη συνείδηση του πολίτη, ότι η αδράνεια έχει γίνει βίωμα και δε μπορεί να ξεπεραστεί, τον οδηγεί στην πεποίθηση πως οι ‘μάζες’ δεν μπορούν να επιδράσουν συντεταγμένα στο πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό γίγνεσθαι του κράτους του και κατ’ επέκταση όλου του κόσμου, με αποτέλεσμα να γίνεται άβουλο και καλοκάγαθο όν, ξεχνώντας τον σημαντικότατο ρόλο του ως ενεργός πολίτης και άτομο της αυτής κοινωνίας.

Εξάλλου, η πληθώρα αναγκών που έχουν δημιουργηθεί, αλλά και υποχρεώσεων που δημιουργούν οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της εποχής, όπως και οι επιτακτική ανάγκη κάλυψης των αναγκών αυτών, οδηγούν το άτομο στην «απομόνωση», πολλές φορές άθελα του και απομάκρυνσης του από έναν ενιαίο πυρήνα πραγματικής αντίδρασης. Ο κατακερματισμός λοιπόν, ξεκινάει από κάθε άτομο χωριστά. Δημιουργείται τάση άπωσης και απομάκρυνσης από τα κοινά και μη θέλησης ενασχόλησης με τα κοινά.

Να μη ξεχνάμε ότι στη σύγχρονη εποχή, μέσω ενός σχεδίου πολύ καλά οργανωμένου φαντάζομαι, κατόρθωσαν να ‘κοιμήσουν-υποδουλώσουν’ τον Έλληνα και να του δώσουν πολλά περισσότερα από όσα έπρεπε, κάνοντας τον να πιστεύει ότι θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε μια ζωή με τεράστιες απαιτήσεις και έξοδα που θα έπρεπε να καλύψει (βλ. δάνεια κάθε είδους, μισθοί παχυλοί ακόμα και για απλούς υπαλλήλους με απολυτήριο λυκείου, πολυτελή αυτοκίνητα και σκάφη, αυθαίρετα και βίλες κ.α.). Και μόνο αυτό το γεγονός-το οποίο κατάφερε να δημιουργήσει το λεγόμενο και ‘πελατειακό’ σύστημα που λυμαίνεται τη χώρα τα τελευταία χρόνια, οδήγησε τους πολίτες ,άλλοτε εξ΄ ανάγκης, άλλοτε εκ του πονηρού και λόγω της εντελώς λανθασμένης νοοτροπίας του σύγχρονου νεοΈλληνα, στην διάπραξη παρανομιών (από σβήσιμο μιας κλήσης μέχρι τακτοποίηση αυθαιρέτων) και στην υιοθέτηση νοοτροπιών εγωιστικών και ‘λαμογιάς’-κατέστησε τον Έλληνα πολίτη φοβικό και φοβισμένο απέναντι σε οτιδήποτε επαναστατικό, το οποίο και θα έθετε σε κίνδυνο την προσωπική του ασφάλεια και ευημερία.

Ως βασικότερο από τους παράγοντες που επιδρούν στην νουθέτηση μη-αντιδραστικών συμπεριφορών και νοοτροπιών, θεωρείται η έλλειψη παιδείας, όχι τόσο με τη στενή έννοια του όρου, όσο υπό την έννοια του ότι κανένας δεν κάθισε, ούτε και θέλησε να μάθει, από τη νέα ακόμη ηλικία, ποιες είναι οι υποχρεώσει και ποια τα δικαιώματα ενός ενεργού πολίτη ενός κράτους, με αποτέλεσμα σε εποχές όπως οι σημερινές που τα δικαιώματα των πολιτών καταπατούνται και γίνονται συνεχείς και καραμπινάτες παραβάσεις συνταγματικών κεκτημένων, δεν έχει ο πολίτης τη δυνατότητα να αντιπαραβάλλει επιχειρήματα και κατ’ ουσία δεν μπορεί να αντιδράσει με λογικό και ορθά τεκμηριωμένο τρόπο.

Ερχόμαστε λοιπόν στο καίριο ερώτημα και βασικό θέμα της ανάλυσης αυτής: ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΦΙΚΤΗ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ.*

*Καθαρά προσωπική μου άποψη και δε ζητώ από κανένα να την ενστερνιστεί.

Αν ανατρέξει κανείς σε ιστορικά γεγονότα ξεσηκωμών και ‘επαναστάσεων’, ένας είναι ο κοινός παρονομαστής: Η ύπαρξη σοβαρού/ών ηγέτη/ών στην πολιτική-κοινωνική ζωή του τόπου, με ορθό και κατανοητό λόγο, που θα δώσει όραμα και ιδεολογία στους πολίτες. Που θα μπορεί με τον λόγο και την πυγμή του να πείσει τα άτομα να ενωθούν κάτω από έναν κοινό σκοπό που θα κάνει καλύτερο το σήμερα και το αύριο αυτών και των παιδιών τους. Ηγέτης ο οποίος να ξέρει τι ζητάει, να μην αποδέχεται ό,τι του πασάρουν και να δείχνει με τα λόγια και τις πράξεις του την πεποίθηση του λαού που βρίσκεται πίσω του και όχι αλλότρια συμφέροντα. Απαλλαγμένος από εξαρτήσεις, απλά να κάνει την δουλειά του, μεριμνώντας για τη βελτίωση της διαβίωσης των ανθρώπων.

Επιπλέον, θα πρέπει να ενισχυθεί η αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και αναγνώριση του κοινού τους εχθρού, που δεν είναι το κράτος-καθότι και αυτοί το αποτελούν-αλλά ο δικός τους κακός εαυτός. Γιατί εάν ο κόσμος καταλάβει την πραγματική δύναμη της ‘μάζας’, τότε θα καταλάβει και ποιος είναι ο πραγματικός της σκοπός. Κάτι το οποίο θα επιτευχθεί πρώτιστα με την παροχή κατάλληλης και ορθής παιδείας σε όλους μας.

Καταλήγοντας, παραθέτω τα λόγια του Κίσινγκερ… (http://thesecretrealtruth.blogspot.gr/2012/04/henry-kissinger_12.html)

«Μια σπίθα θέλει η φωτιά για να ανάψει και θα κάψει τα πάντα στο διάβα της μετά…»

Κ.Σ.

Υ.Γ. Τα παραπάνω αποτελούν καθαρά προσωπική άποψή μου και δεν επιθυμώ να επηρεάσω κανέναν..