Έσπασαν καρδιές στο Αλκαζάρ... Σε ένα ματς ακατάλληλο για καρδιακούς, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να... αποδράσει από την "κόλαση" της Θεσσαλίας και έδειξε ότι έχει ψυχή πρωταθλητή. Οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη μπήκαν ορκισμένοι για να φάνε σίδερα, με το Μελίσση να πρωτοστατεί στην αρένα και να καταθέτει κάθε ικμάδα των δυνάμεών του.
Οι γηπεδούχοι έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο, είχαν άμεση ανάγκη τους βαθμούς στη μάχη για την παραμονή, αλλά -δυστυχώς γι' αυτούς- έχασαν στις "λεπτομέρειες". Η μάχη ήταν αδυσώπητη, ο αγώνας κρεμόταν σε μια κλωστή και κανείς δεν ήξερε το τι επρόκειτο να συμβεί μέχρι να ακουστεί το τελευταίο σφύριγμα του Δαλούκα. Τι ματς Θεέ μου... Δεν ήθελες με τίποτα να τελειώσει, παρακολουθώντας 22 ποδοσφαιριστές να δίνουν όλο τους τον εαυτό, με τους γηπεδούχους ιδιαίτερα να προσπαθούν να διαψεύσουν τις Κασσάνδρες, που είχαν τις "υποψίες" τους.
Πόσο άδικο είχαν όλοι τους...
Η Λάρισα πάλεψε, ο Κώστας Πηλαδάκης φημολογείται ότι χάλασε δυο πακετάκια χαρτομάντηλα από την συγκίνηση για την προσπάθεια που κατέβαλαν τα παλικάρια του. Έβλεπε τη Λάρισα που ονειρευόταν και αναρωτιόταν "πόσο κακόβουλοι ήταν αυτοί που μιλούσαν για άνοιγμα ποδιών...". Οι λεπτομέρειες έκριναν το ντέρμπι του Κάμπου και η μπίλια έτυχε να κάτσει στο πράσινο. Με το τέλος του αγώνα, οι φίλοι της γηπεδούχου ομάδας άρχισαν να γιουχάρουν μόνο και μόνο γιατί ο διαιτητής έβαλε τέλος σε αυτό το κομψοτέχνημα και δεν άφησε τους ποδοσφαιριστές να παίξουν και άλλο. Δεν το χόρταινες αυτό το παιχνίδι και ήθελες 1000 μάτια για να το βλέπεις!
Στο πρώτο ημίχρονο, η μπάλα πήγαινε πάνω-κάτω. Δεν έχει σημασία που το... κάτω ήταν στο κέντρο του γηπέδου. Ο Παναθηναϊκός "σφυροκοπούσε" και σε απάντησή της η Λάρισα έδιωχνε μέχρι το ημικύκλιο, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να "σκοτώσει" τον αντίπαλο και να τον ξεθεώσει. Το ίδιο και το ίδιο σε όλο το πρώτο μέρος, με τους επιθετικογενείς παίκτες της Λάρισας να κλέβουν τη δόξα του Αλεσάντρο Νέστα και του Τζον Τέρι! Η μάχη συνεχιζόταν, μέχρι που οι καρδιές πήγαν στη θέση τους, όταν εις διπλούν ο Τζιμπρίλ ο Σισέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα με τον ίδιο τρόπο. Κάποιος θα αναρωτηθεί "μα δεν τον μάρκαρε κανένας και τις δυο φορές;". Πόσο λάθος έχετε... Την πρώτη ήταν με το εξωτερικό μυτάκι στο 45' και το δεύτερο ήταν κάτι σαν τακουνάκι στο 47'. Ο Βιέρα προσπάθησε να αποκρούσει, αλλά τον "πούλησε" η μπάλα και έτσι πήγαν οι δυο ομάδες στα αποδυτήρια.
Ποιος όμως μπορούσε να βάλει το χέρι του για την επανάληψη; Όλα ήταν ανοιχτά... Η κλωστή που λέγαμε; Την θυμάστε; Στο δεύτερο 45λεπτο, το πάνω-κάτω συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό, αλλά και πάλι κάπου στο κέντρο κολλούσε η μπάλα για τους γηπεδούχους. Ο αστικός μύθος λέει ότι ο Τζόρβας έπιασε κουβέντα με το... Μορφέα και παραλίγο να ενωθούν εις σάρκαν μιαν. Αυτό, δεν συνέβη τελικά, διότι το γκολ του Νίνη λίγο μετά το 80' και οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν, τον ξύπνησαν για τα καλά. Η πλάστιγγα φάνηκε να γέρνει προς τη μεριά του Παναθηναϊκού, αλλά και πάλι όλα ήταν ρευστά. Ναι, ναι! Στο 90', παραλίγο να πιάσει την μπάλα, αλλά οι κόντρες των αμυντικών του ΠΑΟ δεν το επέτρεψαν. Οι αράχνες στην πράσινη περιοχή "απειλήθηκαν" για λίγο, αλλά όλα πήγαν κατ' ευχήν.
Το τελευταίο σφύριγμα του Δαλούκα, έφερε πανηγύρια στην πράσινη μεριά και κατήφεια στους βυσσινί. Όταν ένα ματς είναι τόσο οριακό, λογικό είναι να υπάρχει απογοήτευση στον ηττημένο. Ο Παναθηναϊκός επελαύνει και έδειξε τα δόντια του. Κατασπάραξε τα... μαρουλόφυλλα του θεσσαλικού Κάμπου, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Κατάφερε να διατηρήσει το... +3 από τον Ολυμπιακό, ο οποίος θυμάται ότι κάπως έτσι είχε παίξει και η Λάρισα μέσα στο "Γ. Καραϊσκάκης". Λες και ήταν η ίδια ομάδα, απλά αλλαξε η μέρα και η ώρα του αγώνα. Και εις ανώτερα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου