«Το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης δεν έχει φτάσει ούτε στα
μισά του δρόμου» αναφέρει ο Hugo Dixon, αρθογράφος του Reuters, ο οποίος
αποτυπώνει τις λεπτές ισορροπίες και τα διλήμματα της χώρας. «Η
κυβέρνηση δεν έχει κάνει αρκετά για να εκθέσει τα κεκτημένα συμφέροντα
που πνίγουν την οικονομία. Δεν έχει πατάξει τη φοροδιαφυγή και δεν έχει
προχωρήσει αρκετά στην ιδιωτικοποίηση περιουσίας του δημοσίου» αναφέρει
και συμπληρώνει:
«Από την άλλη πλευρά, ο κυβερνητικός συνασπισμός του
Αντώνη Σαμαρά είναι τόσο εύθραυστος που θα μπορούσε να καταρρεύσει εάν η
Τρόικα επιβάλει περισσότερα μέτρα λιτότητας. Αυτό θα μπορούσε να
οδηγήσει την ελληνική κρίση σε νέα φάση. Το καλύτερο στοίχημα για την
κυβέρνηση είναι να διαχωρίσει ρητά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από
τη λιτότητα και να πείσει τους πιστωτές ότι η προσπάθειά της για τις
μεταρρυθμίσεις είναι σοβαρή ενώ η λιτότητα δεν είναι απαραίτητη»
«Δύσκολα
μπορεί να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί εάν η κυβέρνηση καταρρεύσει.
Κανένα από τα βασικά σενάρια όμως – μία αδύναμη κυβέρνηση τεχνοκρατών
νέες εκλογές με ισχυρή νίκη του Σύριζα – δεν είναι ευχάριστο. Αν και ο
Αλέξης Τσίπρας έχει κατεβάσει τους τόνους στην πολεμική αντι-τροϊκανή
ρητορική του, θα δυσκολευθεί να ελέγξει το κόμμα του εάν προχωρήσει σε
πολλούς συμβιβασμούς με τους πιστωτές της χώρας. Από την άλλη πλευρά,
ένα σκίσει τη συμφωνία με την Τρόικα, τότε η Ελλάδα μπορεί να μπει σε
ένα νέο φαύλο κύκλο που μπορεί να καταλήξει σε εφαρμογή κεφαλαιακών
περιορισμών και έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Η
κυβέρνηση δείχνει διχασμένη για το πώς να χειριστεί τις συζητήσεις με
την Τρόικα. Η αρχική της αντίδραση ήταν να στυλώσει τα πόδια και να
αρνηθεί να λάβει νέα μέτρα, χρησιμοποιώντας την απειλή μίας κυβέρνηση
Σύριζα εκβιαστικά προς τους πιστωτές. Δεδομένης της εχθρότητας σε
πολλές ευρωπαϊκές χώρες προς την Ελλάδα , ειδικότερα στη Γερμανία, μία
τέτοια προσέγγιση δεν θα ήταν συνετή. Καλύτερα θα ήταν να υποστηρίξει η
Ελλάδα πως η οικονομία της δεν χρειάζεται νέα μέτρα λιτότητας, αλλά να
δεχθεί ότι απαιτούνται μεταρρυθμίσεις. Πέρα από την πάταξη της
φοροδιαφυγής και τις ιδιωτικοποιήσεις, η βασική προτεραιότητα είναι να
απελευθερωθούν τα κεκτημένα συμφέροντα που θερίζουν την οικονομία με
τους περιοριστικούς τους όρους. Για παράδειγμα, η διύλιση και η διανομή
πετρελαίου μοιάζει με καρτέλ, ενώ επαγγέλματα όπως οι συμβολαιογράφοι
έχουν κεντρικές δομές αμοιβών».
Πηγή: Euro2day
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου