Τριτοκοσμικοί στην ανεργία!

Η Ελλάδα έχει υψηλότερο ποσοστό ανεργίας από το Ιράκ, την Παλαιστίνη, τη Δημοκρατία του Κονγκό, την Αγκόλα, τη Νιγηρία και το Τσαντ. Την ίδια ώρα έχει μικρότερες πιθανότητες να την απορροφήσει από χώρες με υψηλότερη ανεργία, όπως το Τζιμπουτί, το Κονγκό, τη Ναμίμπια ή την Αϊτή, λόγω συγκριτικά μεγαλύτερου ειδικού βάρους του χρέους της.

Ποιος θα περίμενε η Ελλάδα να συγκρίνεται διεθνώς μόνον με αφρικανικές και βαλκανικές χώρες στον τομέα της ανεργίας; Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πως η ελληνική οικονομία επιβαρυνόταν με το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σαν % στο ΑΕΠ) στον κόσμο μετά την Ιαπωνία. Τώρα μαθαίνουμε πως έχει αναρριχηθεί στη 13η χειρότερη θέση παγκοσμίως από πλευράς ποσοστού ανεργίας.
Μπορεί στους Ελληνες -ιδιαίτερα στους πολιτικούς- να μην αρέσουν καθόλου οι συγκρίσεις με τριτοκοσμικές χώρες, καθότι θεωρούμαστε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης με συγκριτικά υψηλό επίπεδο ανάπτυξης. Ομως, η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών διαλύει κάθε αυταπάτη.
Επί 184 χωρών, οι χειρότερες 25 έχουν ποσοστό ανεργίας πάνω από 20% και η Ελλάδα φιγουράρει «αισίως» στη 13η θέση, ευρισκόμενη ανάμεσα σε χώρες της Αφρικής και των Βαλκανίων. Μάλιστα, από τις 25 αυτές χώρες η Ελλάδα καταλαμβάνει τη χειρότερη θέση διαθέτοντας το υψηλότερο δημόσιο χρέος/ΑΕΠ.
Ομως, ο συνδυασμός ενός πολύ υψηλού χρέους/ΑΕΠ με ένα πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία. Γιατί τόσο η αντιμετώπιση της ανεργίας όσο και του χρέους προϋποθέτει την ανάπτυξη της οικονομίας, την οποία αμφότερα τα δύο μεγέθη απωθούν με τις αρνητικές τους παρενέργειες στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή (βλ. άσκηση πολιτικών λιτότητας διαρκείας για τη μείωση των ελλειμμάτων, με αποτέλεσμα την εμβάθυνση της ύφεσης και τη διόγκωση ανεργίας και δημοσίου χρέους).
Αν συνδυαστούν λοιπόν τα δύο αυτά κριτήρια της ανεργίας και του χρέους, τότε η Ελλάδα μάλλον αναγορεύεται στη χειρότερη από πλευράς αναπτυξιακών προοπτικών χώρα του κόσμου.
enet