Επίδραση του ίντερνετ στον εγκέφαλο

Ποτέ στην ιστορία ένα επικοινωνιακό μέσο δεν έχει ασκήσει τόσο πλατειά επίδραση στις σκέψεις μας, όσο το Ίντερνετ σήμερα. Πρόσφατη μελέτη του University College London διαπιστώνει ότι πορευόμαστε προς μια ευρεία αλλαγή στον τρόπο που διαβάζουμε και σκεφτόμαστε.

Το διαδίκτυο έχει πλέον γίνει το καθολικό μέσο επικοινωνίας, ο παγκόσμιος δίαυλος αδιανόητων μέχρι πρόσφατα πληροφοριών, που με λίγα «κλικ» φτάνουν στα μάτια μας και στα αυτιά μας και από εκεί στον εγκέφαλό μας. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τα πλεονεκτήματα της άμεσης πρόσβασης σε έναν τέτοιο πλούτο γνώσεων – και ποιος αμφιβάλλει ότι κορωνίδα αυτής της διαδικασίας είναι η διάσημη πια μηχανή αναζήτησης Google;

Όμως αρχίζει να γίνεται συνείδηση σταδιακά ότι όλο αυτό το «δώρο» έρχεται με ένα τίμημα. Όπως είχε παρατηρήσει ο κορυφαίος θεωρητικός των media Marshall McLuhan, ήδη από τη δεκαετία του ΄60, όταν δεν υπήρχε το Δίκτυο, τα μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης δεν είναι απλώς παθητικά κανάλια πληροφόρησης, που προσφέρουν υλικό για τη σκέψη με την μορφή των πληροφοριών, αλλά διαμορφώνουν την ίδια τη διαδικασία της σκέψης. Και αυτό ακριβώς φαίνεται να κάνει ήδη το Ίντερνετ: υποσκάπτει την ικανότητά μας για συγκέντρωση, βαθιά σκέψη και διαλογισμό. Το μυαλό εθίζεται στην ευκολία: ξέρει ότι θα βρει στο διαδίκτυο ό,τι θέλει. Κάποτε το μυαλό μας βυθιζόταν σε έναν ωκεανό λέξεων, τώρα «κάνει τζετ σκι» στην επιφάνεια του νερού!

Πολλοί άνθρωποι έχουν την ίδια εμπειρία: όσο περισσότερο χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, τόσο περισσότερο πρέπει να δώσουν μάχη για να μείνουν συγκεντρωμένοι στις σκέψεις τους ή σε μεγάλα γραπτά κείμενα. Όσο περισσότερο ασχολείται κανείς με ιστολόγια (blogs), είτε γράφοντας είτε απλώς διαβάζοντάς τα, τόσο συχνότερα δυσκολεύεται να διαβάσει βιβλία. Η ικανότητα να διαβάζει κανείς και καταλαβαίνει βιβλία ή μεγάλα άρθρα σε περιοδικά υποσκάπτεται από το Ίντερνετ αδιόρατα. Το μυαλό εθίζεται να αλιεύει και να διαβάζει μικρά κομμάτια της επιλογής του από το Ίντερνετ και σιγά-σιγά χάνει την υπομονή και τη συγκέντρωση να διαβάσει κάτι μεγαλύτερο και να συγκεντρωθεί σε αυτό.

Αν και αναμένονται τα πορίσματα μακρόχρονων νευρολογικών και ψυχολογικών πειραμάτων, που θα μας δώσουν μια σίγουρη εικόνα για την επίπτωση του Ίντερνετ πάνω στη γνωσιακή ικανότητα του μυαλού, μια πρόσφατη μελέτη του University College London (UCL) διαπιστώνει ήδη ότι βρισκόμαστε πιθανότατα στο μέσον μιας ευρείας αλλαγής στον τρόπο που διαβάζουμε και σκεφτόμαστε. Η πενταετής έρευνα διαπίστωσε ότι οι χρήστες του Ίντερνετ τείνουν να πηδάνε από site σε site (δικτυακό τόπο) κυνηγώντας πηγές πληροφόρησης και σπάνια επιστρέφουν σε μια πηγή που ήδη επισκέφθηκαν. Συνήθως διαβάζουν το πολύ μια-δύο σελίδες ενός άρθρου και σαν πεταλούδες μετακινούνται σε άλλη ιστοσελίδα. Μερικές φορές «σώζουν» ένα μεγαλύτερο άρθρο ή βιβλίο στον υπολογιστή τους, αλλά είναι αμφίβολο αν τελικά το διαβάζουν ποτέ.

Σύμφωνα με τη μελέτη του UCL οι άνθρωποι δείχνουν σαν να θέλουν να αποφύγουν πια το διάβασμα, γι΄ αυτό επιλέγουν, αντ’ αυτού, να «ψαχουλεύουν» στο Ίντερνετ τίτλους, περιεχόμενα, περιλήψεις κλπ. Το παράδοξο είναι ότι αν προσθέσει κανείς και τα γραπτά μηνύματα της κινητής τηλεφωνίας, οι άνθρωποι φαίνεται στην εποχή μας να διαβάζουν τελικά περισσότερο από ό,τι στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, αλλά είναι ένα άλλο είδος διαβάσματος – πιο επιφανειακό, πιο επιλεκτικό, πιο τμηματικό. Πίσω από αυτή την εξέλιξη κρύβεται ένας διαφορετικός πλέον τρόπος σκέψης – ίσως και αίσθησης του εαυτού.

‘Αλλες συνδέσεις των νευρώνων, άλλη αίσθηση του εαυτού μας

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Μάριαν Γουλφ, του πανεπιστημίου Tufts των ΗΠΑ, το νέο στιλ ανάγνωσης αλά-Google, που πάνω από όλα βάζει την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα, εξασθενεί την ανθρώπινη ικανότητα για το «βαθύ» διάβασμα, που ταίριαζε καλύτερα στην προηγούμενη προ-ηλεκτρονική τεχνολογία της εκτυπωτικής μηχανής. Όταν διαβάζουμε on-line, υποστηρίζει, γινόμαστε απλώς «αποκωδικοποιητές πληροφοριών», χωρίς να έχουμε την ίδια διανοητική ικανότητα για ερμηνείες του κειμένου σε βάθος, νοητικές αφαιρέσεις, συσχετίσεις κλπ.

Σύμφωνα με την Γουλφ, η ανάγνωση δεν συνιστά μια ενστικτώδη ικανότητα των ανθρώπων και δεν είναι ενσωματωμένη στα γονίδιά μας, όπως συμβαίνει με την ομιλία. Οι νέες τεχνολογίες και τα νέα μέσα ανάγνωσης και μάθησης (π.χ. Google) παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των κυκλωμάτων των νευρώνων στον εγκέφαλό μας. Πειράματα έχουν δείξει ότι η ανάγνωση ιδεογραμμάτων από τους Κινέζους ενεργοποιεί άλλα εγκεφαλικά κυκλώματα σε σχέση με την ανάγνωση γλωσσών που χρησιμοποιούν αλφάβητο.

Η διαφοροποίηση αυτή αφορά κυκλώματα σε πολύ διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, που σχετίζονται με κρίσιμες λειτουργίες, όπως η μνήμη ή η ερμηνεία των οπτικοακουστικών ερεθισμάτων. ‘Αρα μπορούμε να περιμένουμε ότι τα εγκεφαλικά κυκλώματα που ενεργοποιεί η ολοένα αυξανόμενη χρήση του Ίντερνετ, θα είναι διαφορετικά από αυτά που ενεργοποιούσε επί εκατονταετίες η ανάγνωση βιβλίων και άλλων εντύπων.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι απεριόριστα «σφυρηλατήσιμος». Οι άνθρωποι μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι μέχρι την ενηλικίωση το πυκνό δίκτυο των περίπου 100 δισ. νευρώνων του εγκεφάλου μας ήταν πλέον οριστικά «τακτοποιημένο». Νεότερες εγκεφαλικές έρευνες όμως έχουν δείξει άλλα πράγματα. Σύμφωνα με τον Τζέημς Ολντς, καθηγητή της νευροεπιστήμης στο πανεπιστήμιο George Mason των ΗΠΑ, το ενήλικο μυαλό συνεχίζει να είναι «πολύ εύπλαστο». Τα νευρικά κύτταρα συνεχώς σπάνε τις παλαιές διασυνδέσεις τους, σχηματίζοντας καινούριες. «Έτσι», τονίζει, «ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αναπρογραμματίζει τον εαυτό του στη στιγμή, αλλάζοντας τον τρόπο που λειτουργεί».

Καθόλου, λοιπόν, παράξενο που καθώς χρησιμοποιούμε τις νέες «διανοητικές τεχνολογίες» (π.χ. Ίντερνετ), όπως τις αποκαλεί ο κοινωνιολόγος Ντάνιελ Μπελ, τα εργαλεία δηλαδή εκείνα που επεκτείνουν τις διανοητικές παρά τις φυσικές μας ικανότητες, αναπόφευκτα αρχίζουμε να αφομοιώνουμε στο μυαλό μας ιδιότητες και ποιότητες αυτών των νέων τεχνολογιών. Ο τρόπος που «βλέπουμε» το μυαλό μας αλλάζει διαχρονικά με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Παλαιότερα, την εποχή του μηχανικού ρολογιού, λέγαμε ότι το μυαλό μας «δουλεύει ρολόι», τώρα λέμε ότι «δουλεύει σαν κομπιούτερ».

Χάρη στην πλαστικότητα των νευρώνων του εγκεφάλου μας, η προσαρμογή δεν είναι μόνο λεκτική ή ψυχολογική, αλλά πηγαίνει βαθύτερα σε ένα βιολογικό επίπεδο. Σήμερα το Ίντερνετ σιγά-σιγά απορροφά τα άλλα μέσα: γίνεται ο χάρτης, το ρολόι μας, η εκτυπωτική μηχανή μας, η γραφομηχανή, το κομπιουτεράκι για τις αριθμητικές πράξεις μας, το τηλέφωνο, η τηλεόραση και το ραδιόφωνό μας. Αυτή όμως η ενοποίηση τόσων διαφορετικών μέσων και των μηνυμάτων τους φέρνει, μεταξύ άλλων (καλών και κακών), διάσπαση της προσοχής και διάχυση της συγκέντρωσής μας. Τα παραδοσιακά μέσα προσαρμόζονται κι αυτά στην ίδια λογική: έτσι οι εφημερίδες και τα περιοδικά έχουν μικρότερα πια άρθρα, ενώ βάζουν ένθετα «κουτιά» με περιλήψεις των άρθρων για να τα καθιστούν πιο εύκολα και γρήγορα στην ανάγνωση.

Η τέλεια μηχανή και η πρόκληση της τεχνητής νοημοσύνης

Ποτέ στην ιστορία ένα επικοινωνιακό μέσο δεν έχει παίξει τόσους πολλούς ρόλους ταυτόχρονα στη ζωή μας και δεν έχει ασκήσει τόσο πλατειά επίδραση στις σκέψεις μας, όσο το Ίντερνετ σήμερα. Στην ουσία μας αναπρογραμματίζει. H «καρδιά» του Ίντερνετ, το Google, αναζητά όλο και τελειότερους αλγόριθμους για την αποδοτική αναζήτηση και διανομή των πληροφοριών στον καθένα μας, κάνοντας τη δουλειά του μυαλού μας – και ακόμα καλύτερα μερικές φορές. Αποστολή της εταιρίας είναι «να οργανώσει την παγκόσμια πληροφορία και να την καταστήσει καθολικά προσβάσιμη και χρήσιμη», αναπτύσσοντας την «τέλεια μηχανή αναζήτησης, που θα καταλαβαίνει ακριβώς που εννοείς και θα σου δίνει ακριβώς αυτό που ζητάς».

Σύμφωνα με τη λογική της Google, η πληροφορία είναι ένα είδος εμπορεύματος, χρήσιμης πρώτης ύλης, που μπορεί να «εξορυχτεί» και να κατεργασθεί με βιομηχανική αποτελεσματικότητα. Με βάση αυτό το σκεπτικό, σε όσο περισσότερη πληροφορία έχουμε πρόσβαση και όσο ταχύτερα την επεξεργαζόμαστε, τόσο πιο παραγωγικά σκεφτόμαστε.

Ποιο είναι τελικά το όριο αυτής της λογικής; Ο Σεργκέι Μπριν και ο Λάρι Πέητζ, που ίδρυσαν την εταιρία, όντας ακόμα μεταπτυχιακοί φοιτητές στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, έχουν τονίσει ότι ονειρεύονται να μετατρέψουν τη Google σε μια παντοδύναμη μηχανή τεχνητής νοημοσύνης που θα μπορεί να συνδέεται άμεσα στον εγκέφαλό μας! «Η υπέρτατη μηχανή αναζήτησης είναι έξυπνη σαν τους ανθρώπους – ή κι εξυπνότερη», λένε, προσθέτοντας ότι «αν ο εγκέφαλός σας ήταν συνδεδεμένος με όλες τις πληροφορίες του κόσμου ή με ένα τεχνητό εγκέφαλο εξυπνότερο από το δικό σας, θα ήσασταν σε καλύτερη θέση…».

Όμως η άποψη πως «θα ήμασταν καλύτερα» αν ο εγκέφαλός μας συμπληρωνόταν ή και αντικαθίστατο από την τεχνητή νοημοσύνη, είναι ανησυχητική. Προϋποθέτει την παραδοχή ότι η νοημοσύνη είναι μια μηχανική διαδικασία, μια σειρά από διακριτά βήματα που μπορούν να απομονωθούν, να μετρηθούν και να βελτιστοποιηθούν. Έτσι, στον on-line κόσμο της Google απομένει λίγος χώρος για συλλογισμό και διαλογισμό. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος καταντά να αντιμετωπίζεται σαν ένας ξεπερασμένος κομπιούτερ που χρειάζεται ένα ταχύτερο επεξεργαστή κι έναν μεγαλύτερο σκληρό δίσκο.

Υπάρχει και μια σοβαρή οικονομική διάσταση σε αυτό. Όλο το εμπορικό διαδίκτυο έχει «κτισθεί» γύρω το ίδιο ουσιαστικά επιχειρηματικό μοντέλο: όσο πιο γρήγορα «σερφάρουμε» στο Ίντερνετ, όσα πιο πολλά κλικ κάνουμε σε ιστοσελίδες, τόσες περισσότερες ευκαιρίες έχουν οι εταιρίες να μαζεύουν στοιχεία για μας και να μάς προσφέρουν οn-line διαφημίσεις. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι εταιρίες, είναι να ενθαρρύνουν το αργό διάβασμα και την συγκεντρωμένη σκέψη. Η πολυδιάσπαση είναι προ το συμφέρον τους. Η βαθιά ανάγνωση, σύμφωνα με την ψυχολόγο Μάριαν Γουλφ, είναι ισοδύναμη με τη βαθιά σκέψη – και μάλλον αντικαταναλωτική…

Από την άλλη βέβαια, δεν είναι άτοπη η κριτική κατά των επικριτών του Ίντερνετ ως νέων Λουδιτών (που έσπαγαν τις μηχανές στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης) και ως νοσταλγών του παρελθόντος. Δεν αποκλείεται τελικά από τα υπερδραστήρια, φουσκωμένα με πληροφορίες, μυαλά μας να ξεπηδήσει μια χρυσή εποχή διανοητικών ανακαλύψεων και οικουμενικής σοφίας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ, The Atlantic Monthly

"Η επίδραση του διαδικτύου στον εγκέφαλό μας"

"Οι περισσότεροι από εμάς, τους πολίτες του αναπτυγμένου κόσμου, έχουμε τέτοιες σχέσεις με τους ηλεκτρονικούς μας υπολογιστές, που θα ήταν αδιανόητες πριν από δέκα ή κάτι χρόνια. Περνάμε το χρόνο μας ανταλλάσσοντας μηνύματα, σερφάροντας στο διαδίκτυο, και χαλαρώνοντας ή διασκεδάζοντας μέσω της online δικτύωσης.

Σύμφωνα όμως με τον Dr Gary Small του πανεπιστημίου UCLA, όλα αυτά μας αλλάζουν.

  Ο εν λόγω διακεκριμένος νευρολόγος, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: iBrain - Surviving the Technological Alteration of the Modern Mind, στο οποίο περιγράφει αυτό που ο ίδιος θεωρεί ως μια βαθιά επίπτωση της νέας τεχνολογίας στο μυαλό μας, και στην συμπεριφορά μας. Οι έρευνές του κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η χρήση του ίντερνετ έχει μια καθοριστική επίδραση στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος όπως λέει, είναι πολύ πιο ευμετάβλητος απ` ότι οι περισσότεροι πιστεύουμε. Ειδικά όταν πρόκειται για νεαρά άτομα. 

Η επαναληπτική δραστηριοποίηση μας σε εργασίες έρευνας ιστοσελίδων, σερφαρίσματος κλπ. οδηγούν στην ανάπτυξη νευρώνων και συνάψεων μέσα στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την αλλαγή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς μας.

Και ενώ το διαδίκτυο αναπτύσσει την εγκεφαλική λειτουργία σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να οδηγήσει και στην απώλεια της μνήμης .Μερικές έρευνες, έχουν καταλήξει στο ότι, η υπερβολική χρήση Η/Υ, μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο μειωμένης προσοχής, κατάθλιψη ή ακόμη και άγχος, στα νεαρά άτομα.

Δεν είναι όμως όλα μαύρα. Οι έρευνες του UCLA, απέδειξαν πως μια ώρα ιντερνετικής δραστηριότητας ημερησίως, βελτιώνει αισθητά την εγκεφαλική μας λειτουργία. Όπως αναφέρει ο Dr Small, <<Επειδή ο εγκέφαλος μας είναι εύπλαστος, μπορεί και διαμορφώνεται ανάλογα με τις καθημερινές μας δραστηριότητες.

Η παρατεταμένη χρήση του Η/Υ, διαμορφώνει και τον τρόπο σκέψης η συμπεριφοράς μας. Μαθαίνουμε να αντιδρούμε ταχύτερα σε οπτικά ερεθίσματα, και βελτιώνουμε τη προσοχή μας. Προσαρμοζόμαστε στο να επιλέγουμε ποιες πληροφορίες μας είναι χρήσιμες και ποιες όχι. Με αυτό τον τρόπο προσαρμοζόμαστε στην επεξεργασία τεράστιων ποσοτήτων πληροφοριών, οι οποίες εμφανίζονται και εξαφανίζονται με μεγάλη ταχύτητα στην οθόνη του νου μας >>.

Παρόλα αυτά, κάποιοι ερευνητές θεωρούν πως η παρατεταμένη χρήση των Η/Υ καταστρέφει τις κοινωνικές μας δεξιότητες. Μια μελέτη τουπανεπιστημίου του Stanford, κατέληξε στο ότι για κάθε ώρα που ξοδεύουμε μπροστά στην οθόνη, χάνουμε 30 λεπτά παραδοσιακής διαπροσωπικής συνάντησης μας με άλλους ανθρώπους. Όταν όμως χάνουμε

την προσωπική μας επαφή με τους άλλους, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο να μη μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους ανθρώπους, καθώς αρχίζει και εκλείπει η εμπειρία μας επί της γλώσσας του σώματος, των εκφράσεων του προσώπου κλπ. που συνήθως αποκτάται στη διάρκεια των προσωπικών μας συναλλαγών με άλλους ανθρώπους.

Έτσι αρχίζουν να υποφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις, και να μειώνεται η ικανότητα που έχουμε στη λήψη αποφάσεων. <<Από ποιοτικής άποψης, οι γρήγορες αποφάσεις που παίρνουμε δεν έχουν σχέση με αυτές τις οποίες

παίρνουμε μετά από σκέψη και κάποιο χρόνο>>, λέει ο Small. <<Οι δεύτερες, έχουν ένα βάθος που δεν συναντάται στις πρώτες>>. Το κέρδος που παίρνουμε από τη χρήση Η/Υ είναι καθαρά θέμα ισορροπίας. <<Αποτελεί κοινή λογική. Πρέπει να μοιραζόμαστε το χρόνο. Αν όλο το πρωί είσαι σκυμμένος στην οθόνη, το απόγευμα θα πρέπει να έρθεις σε προσωπική επαφή με άλλους ανθρώπους, και όχι να συνεχίσεις τη δικτυακή σου επαφή...>> λέει. Και συνεχίζει: <<Αν δεν χρησιμοποιείς κομπιούτερ, τότε πρέπει να αρχίσεις να το κάνεις. Ακόμη και μια ώρα την ημέρα βελτιώνει σημαντικά την δυνατότητα επεξεργασίας πληροφοριών. Ακόμη και σε άτομα ηλικίας 55-60 χρόνων>>.

Έρευνα στο Διαδίκτυο: Τι κάνει;

Δυναμώνει την ικανότητα να ενσωματωθούν και να επεξεργαστούν οι διάφορες πληροφορίες, και βελτιώνει την ικανότητα της λήψης αποφάσεων. Η γρήγορη και κατευθυνόμενη επικέντρωση σε πληροφορίες, μας βοηθά στην εστίαση της προσοχής, στην ανάλυση των πληροφοριών και στη λήψη άμεσων αποφάσεων. Η ερευνήτρια Pam Briggs του πανεπιστημίου Northumbria, ανακάλυψε πως οι χρήστες του ίντερνετ ξοδεύουν μόλις 2 δευτερόλεπτα ή και λιγότερο, σε κάθε συγκεκριμένο ιστότοπο πριν πάνε στον επόμενο. Και παρόλα αυτά, μπορούν και διαχειρίζονται σωστά την πληροφόρηση, παρά τη μεγάλη ταχύτητα.

 Αυτές οι υψηλής ταχύτητας δεξιότητες μπορούν να αποκτηθούν σε οποιαδήποτε ηλικία και να βελτιώσουν την εγκεφαλική λειτουργία. Ο καθηγητής Small συνέκρινε τους εγκεφάλους μεσήλικων που σπάνια χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο, με αυτούς έμπειρων χρηστών. Ανακάλυψε πως μετά από 5 μόλις ημέρες διαδικτυακής ενασχόλησης, τα τμήματα του εγκεφάλου των άπειρων ανθρώπων, έδειχναν τον ίδιο βαθμό δραστηριότητας, με αυτά των έμπειρων. Αυτό αποδεικνύει, πως η εγκεφαλική λειτουργία μπορεί να αλλάξει και να βελτιωθεί με τη χρήση του ίντερνετ, ακόμη και σε μεγαλύτερους στην ηλικία ανθρώπους.

Γενικό σερφάρισμα: Τι κάνει;

Ενθαρρύνει τη χρήση συνεχούς μερικής μόνο προσοχής και τμηματοποίησης δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα την βλάβη στη διανοητική ικανότητα και την πρόκληση ερεθισμού. Το να πηδάς από μια σελίδα στην άλλη χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, μπορεί να είναι μια ευχάριστη ενασχόληση αλλά παράγει άγχος και κούραση.

<<Μπορεί κάποιος άνθρωπος να επισκέπτεται διάφορες ιστοσελίδες ενώ συγχρόνως να απαντάει στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, ή να μιλάει στο τηλέφωνο. Το μυαλό του τότε μπαίνει σε υψηλά επίπεδα άγχους. Το αποτέλεσμα είναι, όπως αναφέρουν πολλοί που δουλεύουν επί ώρες στο διαδίκτυο, να γίνονται λάθη, και να επέρχεται κόπωση και αφηρημάδα. Η μακροχρόνια απελευθέρωση ορμονών που προέρχονται από το στρες, βλάπτει την διανοητική ικανότητα και αλλάζει τα κυκλώματα του εγκεφάλου, που έχουν να κάνουν με τη διάθεσή μας αλλά και τη σκέψη μας>>.

Προκειμένου να αποφευχθούν αυτές οι αρνητικές συνέπειες, ο Small συστήνει να κάνουμε τακτικά ολιγόλεπτα διαλείμματα. Μια μελέτη του πανεπιστημίου Harvard, βρήκε πως ένας γρήγορος υπνάκος 20-30 λεπτών, βοηθάει σημαντικά.

Παίζοντας παιχνίδια στον Η/Υ: Τι κάνει;

Μπορεί να βελτιώσει τις δεξιότητες χειρισμού πολλών εργασιών ταυτόχρονα. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Παλιές έρευνες έχουν αποδείξει, πως η υπερβολική ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορεί να ανεβάσει το βαθμό του στρες, και να οδηγήσει σε βίαιη συμπεριφορά λόγω διάχυσης ορμονών στον οργανισμό. Έχει επίσης φανεί, ότι σε νέους ανθρώπους, μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη του εμπρόσθιου τμήματος του εγκεφάλου το οποίο είναι υπεύθυνο για την αποτροπή βίαιης συμπεριφοράς εκ μέρους του ατόμου. Όλα τα ηλεκτρονικά όμως παιχνίδια δεν είναι ίδια.

 Όπως δεν είναι ίδιες και οι συνέπειές τους. Ο νευροφυσιολόγος Paul Kearney, από τη Νέα Ζηλανδία, μελέτησε άτομα που έπαιζαν μέχρι και 8 ώρες την εβδομάδα και ανακάλυψε πως οι δεξιότητές τους βελτιώθηκαν κατά 2.5 φορές μέσα σε μερικές μόνο εβδομάδες. Παράλληλα, έρευνες του πανεπιστημίου Rochester, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως παίζοντας συστηματικά κάποια βιντεοπαιχνίδια, βελτιώνεται και η περιφερειακή όραση. <<Τα βιντεοπαιχνίδια εξασκούν μια ολόκληρη γκάμα νευρολογικών λειτουργιών. Η τακτική ενασχόληση με αυτά, βελτιώνει πολλές από αυτές>> λέει ο Small . Κάποια πιο εξειδικευμένα ηλεκτρονικά παιχνίδια όπως το Brain Age και το Brain Fitness Program της Nintendo, έχουν σχεδιαστεί ειδικά για τη βελτίωση της μνήμης και της γνωστικής ικανότητας. Πολλοί γιατροί συστήνουν παρόμοια παιχνίδια προκειμένου να αντιμετωπιστούν ασθένειες όπως αυτή του Alzheimer.

Δημιουργώντας ένα μπλόγκ ή μια ιστοσελίδα: Τι κάνει;

Δημιουργώντας κάτι τέτοιο, βελτιώνεται η σκέψη και η μνήμη.

 <<Καθώς μαθαίνεις να δομείς έναν ιστότοπο ή μια ιστοσελίδα, τα τμήματα του εγκεφάλου που είναι απαραίτητα για λογικούς συνειρμούς και για τη μέση και μακροπρόθεσμη μνήμη μας, δέχονται προκλήσεις και συνεπώς ενδυναμώνονται>> εξηγεί ο Small.

Διαχείριση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: Τι κάνει;

Προάγει τις εγκεφαλικές λειτουργίες που έχουν σχέση με την επεξεργασία πληροφοριών. Μπορεί επίσης να προκαλέσει στρες.

<<Διαχειριζόμενοι το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο σε καθημερινή βάση, αναπτύσσουμε μια ικανότητα επεξεργασίας μεγάλου όγκου πληροφοριών και απόφασης όσον αφορά στο τι είναι πιο σημαντικό. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουμε να αντέχουμε στη συνεχή ροή πληροφόρησης που δεχόμαστε καθημερινά>>. Παρόλες τις ευεργετικές συνέπειες της παραπάνω δραστηριότητας, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της υπερφόρτισης. Μιας κατάστασης άγχους, που έχει να κάνει με το <<μπούκωμα>> πολλών πληροφοριών. <<Είναι κάτι παρόμοιο με τη κόπωση από τα κομπιούτερ, και μπορεί να αποφευχθεί με μικρά διαλείμματα>> γράφει ο Small.

Χρησιμοποιώντας emoticons: Τι κάνει;

Εξασκεί τα εγκεφαλικά εκείνα κέντρα που έχουν σχέση με το συναίσθημα και τις κοινωνικές σχέσεις. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για αυτούς που σπαταλούν πολλές ώρες στον Η/Υ. Χρησιμοποιώντας συντμήσεις ή χαρούμενα πρόσωπα στην ηλεκτρονική αλληλογραφία, ερεθίζεται η περιοχή του μυαλού μας που αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η αποστολή και λήψη χαρούμενων εικόνων, απομακρύνει το στρες που δημιουργεί η κοινωνική απομόνωση του δικτυωμένου ανθρώπου, και βοηθά στο να διατηρηθεί το αντίστοιχο τμήμα του εγκεφάλου ενεργό και υγιές.

Συμμετοχή σε Tweeting and chatrooms. Τι κάνει;

Μεγεθύνει τη περιφερειακή εγρήγορση, ανεβάζει την αυτοεκτίμηση, και προστατεύει τον υποθάλαμο. Όταν συμμετέχουμε εικονικά μέσω chatrooms, tweets ή instant messaging, για να διατηρήσουμε τις φιλικές μας επαφές, αισθανόμαστε συνδεδεμένοι, οπότε και αυξάνεται η αυτοεκτίμηση μας. Αυτή η αύξηση της αυτοεκτίμησης, προστατεύει το μέρος του υποθαλάμου, που μας επιτρέπει τη μάθηση και την ανάκληση πληροφοριών.

Όμως, μετά από κάποιο σημείο, η έννοια του ελέγχου και της αυτοεκτίμησης που αποκτώνται μέσω εικονικών σχέσεων, καταρρέει. <<Πρώτα απ`όλα, οι διαδικτυακές σχέσεις μπορεί να δείχνουν προσωπικές αλλά δεν είναι. Οι άνθρωποι σε αποκόβουν ξαφνικά.

 Επίσης, οι εγκέφαλοι μας δεν είναι σχεδιασμένοι ώστε να διατηρούν μακροχρόνιες σχέσεις μέσω των κομπιούτερ>>, λέει ο Dr.Small. Το μυστικό στο να διατηρηθούν τόσο οι πραγματικές σχέσεις όσο και η αυτοεκτίμησή μας, είναι η ισορροπία. <<Μη χρησιμοποιείτε τις εικονικές σχέσεις σαν υποκατάστατο των πραγματικών. Διατηρήστε ισορροπία, δημιουργώντας πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις ίσης χρονικής διάρκειας με αυτές του διαδικτύου. Αυτό είναι το μυστικό".

The Independent"