καταθέσεις μας, τα δάνεια μας, τα ακίνητα μας, την δουλειά μας και τους μισθούς μας; Τι μπορεί να συμβεί στην κοινωνία από ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Η απάντηση δεν είναι απλή, διότι το τελευταίο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό της Αργεντινής, μιας χώρας που δεν ήταν συνδεδεμένη με κοινό νόμισμα και δεν συμμετείχε σε κάποια οικονομική ένωση.
Στην περίπτωση της Ελλάδας που συμβαίνει αυτό, υπάρχουν πολλά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν
-Αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ και επιστρέψει στη δραχμή ή όποιο άλλο νόμισμα, πού θα κλειδώσει η ισοτιμία;
-Θα υπάρξει αυτόματη υποτίμηση ή θα καθορίσουν την ισοτιμία οι αγορές;
-Που θα διαμορφωθούν τα επιτόκια της δραχμής;
-Τι θα γίνει με τα δάνεια; Θα παραμείνουν σε ευρώ ή θα μετατραπούν σε δραχμές;
-Αν μετατραπούν σε δραχμές, με ποια ισοτιμία θα κλειδώσουν και με ποιο επιτόκιο θα επιβαρυνθεί ο δανειολήπτης σε ένα δάνειο συνδεδεμένο με το ΕΚΤ;
Αυτά και άλλα πολλά απασχολούν τους πολίτες αυτές τις κρίσιμες ώρες. Και είναι λογικό, διότι υπάρχει ένα γενικότερο σκοτάδι γύρω από το καθεστώς που θα ισχύσει, κυρίως για τα δάνεια, την επόμενη μέρα.
Το fpress.gr συνομίλησε με τραπεζικούς παράγοντες για το θέμα. Ομως, ξεκάθαρη απάντηση δεν πήρε.
Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι στο 1ο δευτερόλεπτο μετά την έξοδο της χώρας από το ευρώ η ισοτιμία θα επιστρέψει στις 340,75 δραχμές. Το τι θα γίνει τα επόμενα λεπτά, ώρες ή μέρες είναι κάτι που θα καθορίσει η κυβέρνηση της χώρας, στην περίπτωση υποτίμησης, και βεβαίως οι αγορές αφού είναι σίγουρο ότι θα αρχίσει ένα τρελό παιχνίδι στην αγορά συναλλάγματος που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει το νόμισμά μας έναντι των υπολοίπων και ασφαλώς τα επιτόκια του.
Υπάρχουν και οι άλλοι που υποστηρίζουν ότι η ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ θα καθοριστεί σε νέα επίπεδα που αντιπροσωπεύουν τα σημερινά δεδομένα, πριν να ανοίξουν οι αγορές και πριν αρχίσει να διαπραγματεύεται στην συναλλαγματική αγορά. Από εκεί και πέρα ένας θεός ξέρει που θα "προσγειωθεί" όταν οι καρχαρίες των αγορών ανοίξουν τα σαγόνια τους.
Ενα άλλο ερώτημα και μάλιστα σοβαρό είναι τι θα συμβεί στο ευρώ από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας;
Και το σημειώνουμε αυτό, διότι είναι πάρα πολλοί οι συμπολίτες μας που έχουν "βγάλει" αρκετά χρήματα στο εξωτερικό. Αυτοί σίγουρα θα είναι οι ευννοημένοι της υπόθεσης. Οσο και να "πληγωθεί" το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, αν δεν διαλυθεί η ευρωζώνη, είναι σίγουρο ότι δεν θα πληγωθεί όσο η δραχμή.
Υπό την προυπόθεση ότι η Ελληνική χρεοκοπία δεν συμπαρασύρει Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ιρλανδία σε έναν οικονομικό "στρόβιλο" που θα έχει ως αποτέλεσμα τη διάλυση της ευρωζώνης και του κοινού νομίσματος. Τραβηγμένα αλλά όχι απίθανα τα σενάρια που περιγράφονται και έχουν αποκλειστικό σκοπό την ενημέρωση και μόνο
Πάντως από την "βιβλιογραφία" προκύπτει ότι η πτώχευση ενός κράτους επιβαρύνει τους πάσης φύσεως πιστωτές του, το ίδιο το κράτος, την Οικονομία του και τους Πολίτες του. Αναλυτικότερα:
Όπως είναι φυσικό, οι πιστωτές ενός κράτους χάνουν εξ’ ολοκλήρου ή ένα μέρος αυτών που του έχουν δανείσει, καθώς επίσης τους τόκους των χρημάτων τους. Συχνά βέβαια, στα πλαίσια διεθνών διαπραγματεύσεων, συμφωνείται η πληρωμή ενός ποσοστού των χρεών (για παράδειγμα, στη γνωστή κρίση της Αργεντινής οι πιστωτές έχασαν μέχρι και το 75% των απαιτήσεων τους), η αποπληρωμή των οποίων «ρυθμίζεται» διαφορετικά, συνήθως ανάλογα με το «είδος» των πιστωτών (εσωτερικού, εξωτερικού, ιδιώτες, κράτη κλπ).
Όταν πτωχεύσει ένα κράτος, μηδενίζει (περιορίζει σημαντικά) τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πιστωτές του - γεγονός που «ελαφρύνει» τον προϋπολογισμό του, τόσο κατά το ποσόν των τόκων, όσο και των δόσεων επιστροφής των δανείων (χρεολυσίων). Το ίδιο το κράτος «επιβαρύνεται» κυρίως λόγω της απώλειας της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τον πιστοληπτικό του «θάνατο». Δηλαδή, το κράτος δεν είναι πλέον σε θέση να δανείζεται από τις χρηματαγορές, πόσο μάλλον με λογικά επιτόκια.
Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας ενός κράτους στην Οικονομία του είναι καταστροφικά. Αμέσως μετά ακολουθεί:
-μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να «αποσβέσουν»),
-μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός «καλπάζει», το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ) και
-μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη «χρεοκοπημένη» Οικονομία).
Η χρεοκοπία ενός κράτους σημαίνει πρακτικά για τους Πολίτες του τη μείωση των αποταμιεύσεων τους, είτε επειδή είναι πιστωτές του κράτους τους, είτε επειδή το νόμισμα υποτιμάται ραγδαία (δεν ισχύει για τις χώρες του Ευρώ,), ενώ δεν προλαβαίνουν να κάνουν αναλήψεις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.
Η έμμεση επιβάρυνση τους όμως από τα καταστροφικά αποτελέσματα στην Οικονομία του κράτους (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ) είναι πολύ πιο επώδυνη, κυρίως λόγω της υψηλής ανεργίας που ακολουθεί, καθώς επίσης της απώλειας όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία κλπ) που απολάμβαναν.
http://fpress.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου