Στη δημιουργία ενός είδους «εμβολίου», που θα θεραπεύει τον διαβήτη τύπου 1, προσανατολίζονται οι έρευνες του Έλληνα καθηγητή του τμήματος Παιδιατρικής και Ανθρώπινης Γενετικής του Πανεπιστημίου Μακ Γκιλ του Καναδά, Κωνσταντίνου Πολυχρονάκου...
Ουσιαστικά, τον τελευταίο χρόνο, οι προσπάθειες της ομάδας του κ. Πολυχρονάκου στρέφονται στη δημιουργία ενός εξειδικευμένου ανοσοκατασταλτικού, το οποίο θα έχει ως στόχο τα λεμφοκύτταρα που καταστρέφουν τα νησίδια Λάγκερχανς του παγκρέατος, τα οποία παράγουν την ινσουλίνη.
«Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση αρρώστια. Το ανοσοποιητικό σύστημα αδυνατεί να αναγνωρίσει τα νησίδια του Λάνγκερχανς σαν μέρος του οργανισμού, επιτίθεται σε αυτά και τα καταστρέφει. Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να επηρεάσουμε το ανοσοποιητικό σύστημα. Το πιο χονδροειδές είναι η ανοσοκαταστολή, η οποία έχει δοκιμαστεί, χωρίς ωστόσο να είναι αποτελεσματική 100%. Όμως, η ανοσοκαταστολή είναι κάτι το οποίο αποφεύγουμε, διότι, όταν αδρανοποιήσει κανείς το ανοσοποιητικό σύστημα, ανοίγει την πόρτα στις λοιμώξεις. Δηλαδή, οι παρενέργειες μπορεί να είναι πιο σοβαρές απ' αυτό που προσπαθούμε να θεραπεύσουμε» εξηγεί σε συνέντευξή του ο κ. Πολυχρονάκος.
Προς το παρόν, η ομάδα του κ. Πολυχρονάκου προσπαθεί να ανιχνεύσει σε διαβητικούς, που μόλις έχουν διαγνωστεί, τα ειδικά λεμφοκύτταρα που αναγνωρίζουν και καταστρέφουν την ινσουλίνη στο αίμα. «Στην πρώτη φάση της έρευνας, προσπαθούμε να δούμε πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε αυτά τα λεμφοκύτταρα, ενώ στη δεύτερη φάση θα δούμε πώς μπορούμε να τα καταστείλουμε. Μακροπρόθεσμα, είμαι αισιόδοξος. Στο μεταξύ, όμως, τα παιδιά με διαβήτη και οι γονείς τους πρέπει να φροντίζουν για τη σωστή αντιμετώπιση και τον έλεγχο του σακχάρου, έτσι ώστε να προληφθούν οι επιπλοκές. Γιατί μπορεί να έχουμε μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία σε 15-20 χρόνια, αλλά μέχρι τότε να έχουν καταστραφεί τα νεφρά και τα μάτια του διαβητικού και να είναι πολύ αργά για αυτούς, όταν θα υπάρχει πλέον η οριστική θεραπεία» προσθέτει ο κ. Πολυχρονάκος.
Να σημειωθεί ότι οι έρευνες του κ. Πολυχρονάκου στρέφονται στην εύρεση των γονιδίων που προδιαθέτουν για τον διαβήτη τύπου 1, ο οποίος εμφανίζεται σε ένα στα 200-300 παιδιά και είναι λιγότερο συχνός από τον διαβήτη τύπου 2, που πλήττει κυρίως μεγαλύτερα άτομα και η συχνότητα εμφάνισής του αυξάνει στις μεγαλύτερες ηλικίες. Και ενώ για τον διαβήτη τύπου 2 ενοχοποιείται το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής, για το 50% των περιπτώσεων του διαβήτη τύπου 1 ενοχοποιείται ένας συνδυασμός 40 γονιδίων. Όπως εξηγεί ο κ. Πολυχρονάκος, ο διαβήτης τύπου 1 δεν έχει αποκλειστικά γενετικά αίτια. «Γι' αυτό προσπαθούμε να βρούμε τι άλλο επηρεάζει τον διαβήτη τύπου 1» αναφέρει ο κ. Πολυχρονάκος.
Ο καθηγητής θεωρεί ως μακρινό ενδεχόμενο τη γονιδιακή θεραπεία του διαβήτη, τονίζει, όμως, ότι μπορεί με τη γνώση των γονιδίων να δημιουργηθούν πιο απλές θεραπείες, ώστε να μη χρειαστεί η γονιδιακή.
Ο καταγόμενος από την Έδεσσα καθηγητής Πολυχρονάκος αναγορεύεται αύριο επίτιμος διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). Ο κ. Πολυχρονάκος είναι διεθνώς καταξιωμένος για τις πρωτοπόρες έρευνές του στον διαβήτη τύπου 1 και το γενετικό του υπόστρωμα και έχει κατοχυρώσει τίτλο ευρεσιτεχνίας για τεστ DNA, για την πρόγνωση του αυτοάνοσου διαβήτη. Επίσης, έχει υποβάλει αιτήσεις για την κατοχύρωση άλλων έξι τίτλων ευρεσιτεχνίας, σε Καναδά, Η.Π.Α. και Ευρώπη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου