Θα αναδημοσιεύσω ένα εκπληκτικό άρθρο αφιερωμένο στον Πάμπλο Γκαρσία απο την Μαριάννα Αξιοπούλου που αρθρογραφεί σε αθλητικό σάιτ και αξίζει.Το αναδημοσιεύω για να διαβαστεί απο τυχόν αναγνώστες που δεν το έχουν διαβάσει και γιατί είναι ένα εκπληκτικό άρθρο για τον ποδοσφαιριστή απο την πρώτη ημέρα που ήρθε στην ομάδα μας,αλλά και αναφέρει και ιστορικά στοιχεία του...
Ήξεραν ότι το αεροπλάνο που προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 30 Ιουλίου του 2008 μετέφερε έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που θα φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Δεν ήξεραν ότι μετέφερε έναν από αυτούς. Ο Πάμπλο Γκαρσία ερχόταν για να γίνει ο επόμενος ηγέτης του δικεφάλου.
Η φυσιογνωμία του αρκούσε για να παρομοιαστεί με τον «Τσε Γκεβάρα» της Τούμπας. Δύο από τα μπλουζάκια που κυκλοφόρησαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ βρίσκονται στοιβαγμένα σε ένα του συρτάρι, δώρο από τον Βερόν και τον γυμναστή του δικεφάλου. Η αντίδρασή του στον Λουίς Ντιόγκο στο Στάδιο Καραϊσκάκη αρκούσε για να γίνει σύμβολο και πρότυπο για χιλιάδες κόσμου. Έστω κι αν εκείνος θέλει να είναι παράδειγμα μόνο για τα παιδιά του. Οι δηλώσεις του ισορροπούν πολλές φορές ανάμεσα στην αντισυμβατικότητα ενός κομμουνιστή και στη γραφικότητα ενός λαοπλάνου.
Ακόμα, όμως, και οι εχθροί του. Ακόμα κι εκείνοι που προτιμούν να τον βλέπουν ως το δεύτερο, χθες δεν είχαν λόγια. Γιατί όσο ποτέ πριν, ο Πάμπλο Γκαρσία χτύπησε το χέρι στο στήθος και ένιωθε εκείνο που γράφει. «Caer estα permitido, levantarse es obligatorio». Το gazzetta.gr παρουσιάζει τον Ουρουγουανό μέσο που κατάφερε να ξεκινήσει το γλέντι στην Τούμπα. Επειδή, όπως έγραφε κι ένα πανό πέρυσι, «No Garcia, no Party».
Το πεπρωμένο...
Ο ΠΑΟΚ έψαχνε για αμυντικό μέσο. Για έναν παίκτη που θα έκανε τη διαφορά μέσα στο γήπεδο, αλλά και θα μπορούσε να αποτελέσει αντίβαρο στις μεταγραφές... αεροδρομίου που έκανε ο Άρης. Όταν προτάθηκε ο Πάμπλο Γκαρσία, τον Ιούλιο του 2008, ήταν μια καλή περίπτωση. Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, που συνοδευόταν από ένα πλούσιο βιογραφικό, ένα... περίεργο ποινικό μητρώο και απλησίαστες οικονομικές απαιτήσεις. Σύντομα, όμως, το απαγορευτικό θα αιρόταν. Οι 800.000 ευρώ ετησίως θα έπεφταν στις 500.000 και συνεπώς 1 εκ. ευρώ για διετές συμβόλαιο και η μεταγραφή θα ήταν γεγονός.
Το πρώτο θέμα συζήτησης ήταν αν πρόκειται για το μεγαλύτερο όνομα που θα φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Η εμμονή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι να τον αποκτήσει επειδή «αυτός ο παίκτης θα αφήσει εποχή» και το πέρασμα από τη Μίλαν ήταν το πρώτο σκέλος μιας καριέρας με συνεχή σκαμπανεβάσματα. Ο δανεισμός στη Βενέτσια, η μεταγραφή στην Οσασούνα και από 'κει στη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης για να αποτελεί το αντίβαρο ουσίας σε μια μεσαία γραμμή γεμάτη σταρ του θεάματος ήταν το δεύτερο σκέλος. Το τρίτο κι εκείνο που γεννούσε τα περισσότερα ερωτηματικά ήταν η συνέχεια. Ένας τραυματισμός δεν του επιτρέπει να έχει ιδιαίτερη συμμετοχή στο Βίγκο και μια τρίτη συνεχόμενη μέτρια χρονιά με τη Μούρθια, προβάλλουν ως τροχοπέδη για την επιτυχία του στην Ελλάδα.
Δεν αποτελούν, ωστόσο, ανασταλτικό παράγοντα για όσους βρέθηκαν στο αεροδρόμιο να τον αποθεώσουν. Και ίσως ήταν πολλοί εκείνοι που στο ψυχρό και ευθύ βλέμμα του, διέκριναν έναν τύπο που θα ταιριάξει στην ιδιοσυγκρασία των οπαδών του ΠΑΟΚ και στην Τούμπα. Οι ιστορίες που τον συνόδευαν για τις μάχες με τον Νάτσο Γκαρσία στα παιχνίδια Ουρουγουάη-Βολιβία, αλλά και ο χαρακτηρισμός του «σκληρού και συχνά αντιαθλητικού ποδοσφαιριστή» δεν έκαναν τον κόσμο να ανησυχεί. Αντιθέτως, δημιουργούσαν έναν θρύλο γύρω από το όνομά του, χωρίς καν να τον έχει δει κανείς στην Ελλάδα αγωνιζόμενο.
Η γέννηση του... θρύλου!
Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου του 2008 ήταν ένας ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ. Κρινόταν για την απόδοσή του στο γήπεδο, για τις δυνάμεις του, για την προσωπικότητά του... Στις 16 του μήνα, η ιστορία άλλαξε. Οι οπαδοί του δικεφάλου θα έβρισκαν τον ήρωά τους, τον «Τσε» της Τούμπας. Οι υπόλοιποι θα έβρισκαν τον αποδιοπομπαίο τράγο, τον άνθρωπο που θα λατρεύουν να μισούν, το νέο «Λάζαρο Σέμο» για εκείνον που έβλεπαν και λάτρευαν ως τον νέο «Τζιοβάνι». Στο Στάδιο Καραϊσκάκη, ο Πάμπλο Γκαρσία θα θυμηθεί τον αντιστασιακό του χαρακτήρα. Όπως τότε που είχε έρθει σε ρήξη με την ομοσπονδία της χώρας του, επειδή είχε ζητήσει να είναι ελεύθερη η είσοδος στα ματς της Εθνικής ομάδας. Κουμουνιστής γαρ...
Το κατεστημένο εκείνο το βράδυ δεν ήταν μια χώρα που δεν έχει αριστερή κυβέρνηση. Ήταν ο Ολυμπιακός, ήταν ο Κάκος, ήταν ο Ντιόγκο. Με κίνηση που θύμιζε μέλος συμμορίας, έπιασε τον Ντιόγκο από τη φανέλα και του έριξε γροθιά στο στομάχι. Οι στιγμές που ακολούθησαν είναι μνημειώδεις, όσο και το σπριντ του Ντουντού για να ξεφύγει από τον μανιασμένο Γκαρσία, που έμοιαζε αρκούντως θολωμένος για να τα βάλει με όλους. Η ποινή των τριών αγωνιστικών θα είναι το πρώτο μέτρο για να τον συνετίσει. Έστω κι αν επέμενε στη δική του πλευρά της ιστορίας, για την αγκωνιά που είχε δεχτεί νωρίτερα και είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει δύο δόντια. «Ο Ντιόγο μου έδωσε ένα κτύπημα εκτός φάσης και εγώ απάντησα. Οφθαλμός αντί οφθαλμού, και οδόντας αντί οδόντος».
Σε μια άλλη ποδοσφαιρική χώρα, η συνέχεια μπορεί να ήταν διαφορετική. Η ποινή θα ήταν μεγαλύτερη, ωστόσο η ιστορία θα έληγε εκεί. Ούτε θεοποίηση από τους μεν, ούτε στοχοποίηση από τους δε. Την ώρα που στην Τούμπα το σύνθημα «Π.Α.Ο.Κ. θρησκεία τρομοκρατία τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία» ακούγεται ολοένα και πιο δυνατά, ο Ουρουγουανός δέχεται τη μία κάρτα μετά την άλλη, δυσκολεύεται να συγκρατήσει τα νεύρα του και να προσφέρει ουσιαστικά στην ομάδα. Θα αποβληθεί και πάλι στο αμέσως επόμενο ματς που θα χρησιμοποιηθεί και οργισμένος θα δηλώσει... «Υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζομαι και ίσως να θέλουν να φορέσω και φούστα για να παίξω».
Δεν ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του, που θα χρειαζόταν να υψώσει ανάστημα. «Στο ισπανικό πρωτάθλημα οι διαιτητές, σε περίπτωση που αμφιβάλλουν, πάντα θα αποβάλουν τον Ουρουγουανό», είχε δηλώσει στη διάρκεια της καριέρας του στην Primera Division, υιοθετώντας το προφίλ του σημαδεμένου. «Αν ένα φάουλ πάνω στο Σορλέν στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό το είχα κάνει εγώ, θα είχα αποβληθεί, θα είχα φάει τρεις-τέσσερις αγωνιστικές και θα είχαν φωνάξει την αστυνομία να με πάει φυλακή». Θα προσθέσει στις αρχές Φλεβάρη μετά τον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ωστόσο το φινάλε της χρονιάς θα έχει ίδια γεύση για εκείνον. Αποβολή στο ματς πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό και τέσσερις αγωνιστικές... φυλάκιση!
Το κίνημα του... Αρτίγκας!
Στο δεξί του μπράστο έχει ένα από τα τέσσερα τατουάζ που υπάρχουν στο σώμα του. Το πιο επιβλητικό! Ο «Αρτίγκας» είναι ο Εθνικός ήρωας της Ουρουγουάης, που πολέμησε τους Ισπανούς και εγκαθίδρυσε την ανεξαρτησία στη χώρα του. Για λίγο καιρό, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα γινόταν «Αρτίγκας» για χάρη του. Η παραμονή του Πάμπλο Γκαρσία στην Θεσσαλονίκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά έμοιαζε δύσκολη. Τουρκικές ομάδες φέρονταν να έχουν κάνει πρόταση για την απόκτησή του, ο Φερνάντο Σάντος να μην τον υπολογίζει, η διοίκηση να θέλει να ξεφορτωθεί το συμβόλαιό του.
Ένα φιλικό με τον Εργοτέλη στις 13 Αυγούστου ήταν η πρώτη... διαδήλωση υπέρ του. Επί 45 λεπτά δεν υπήρχε άλλο θέμα, άλλο σύνθημα και άλλο πρόσωπο. Μόνο ο Πάμπλο Γκαρσία. Κι εκείνος ήταν ξεκάθαρος: «Εγώ αγαπώ την ομάδα, τον κόσμο της και όλους εσάς και θέλω να μείνω για πάντα στον ΠΑΟΚ. Δεν βλέπω το λόγο να μη συνεχίσουμε μαζί μέχρι τέλους της καριέρας μου. Η οικογένειά μου λατρεύει την Ελλάδα, ο κόσμος μας έχει κερδίσει με την αγάπη του και με όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να σκέφτομαι να αγωνιστώ σε άλλη ομάδα».
Το ενδεχόμενο αποχώρησής του, πάγωσε για λίγες ημέρες μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Όταν η επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ αναρτούσε πως «ο Πάμπλο Γκαρσία επικαλέστηκε ενοχλήσεις και αποκλείστηκε από τον αγώνα με τον Λεβαδειακό», ο κόσμος ψυλλιαζόταν πως κάτι δεν πάει καλά. Έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων για να λυθεί το συμβόλαιο, ο Ουρουγουανός δεν δεχόταν να φύγει χωρίς μέρος του συμβολαίου του, ο ΠΑΟΚ δεν είχε λεφτά και εντέλει έμεινε, μόνο και μόνο γιατί δεν κατάφεραν να τον... φύγουν. Η απόκτηση του Βιτόλο, εξάλλου, τον έκανε να μοιάζει περιττός.
Μέχρι που μπήκε στο γήπεδο στον αγώνα με την Τρίπολη. Εκεί ήταν ένας διαφορετικός Γκαρσία, αφού πλέον είχε συνεχόμενα παιχνίδια στα πόδια του, είχε κάνει σωστή προετοιμασία και δεν προείχε να γίνει ήρωας του κόσμου και μαχητής των κακών, αλλά χρήσιμος ποδοσφαιριστής. Τόσο χρήσιμος που θα έκανε τη διαφορά. Τόσο μεγάλη διαφορά, που ανάγκασε τον Φερνάντο Σάντος να παίξει με δύο αμυντικά χαφ για να τον χωρέσει στην ενδεκάδα. Ο... κακός και σημαδεμένος Πάμπλο Γκαρσία δεν έχει αποβληθεί ούτε σε ένα παιχνίδι, έχει εφτά κίτρινες κάρτες σε 27 παιχνίδια, συν δύο γκολ και δύο ασίστ. Πέρυσι, σε 23 ματς είχε τρεις αποβολές, τέσσερις κίτρινες κάρτες, μηδέν γκολ, μηδέν ασίστ!
Γι' αυτό και η διοίκηση που το καλοκαίρι έψαχνε τρόπο να τον αποδεσμεύσει, τον κάλεσε να συζητήσουν πρόωρα την ανανέωση του συμβολαίου του. Εκεί μέτρησε και πάλι το συναίσθημα. Η αυθεντικότητα ενός λαϊκού παιδιού, που κάποτε δούλευε σε φούρνο για να βοηθάει τους γονείς του και αν δεν έπαιζε ποδόσφαιρο, θα ήταν εργάτης στον κάμπο. «Κάποια πράγματα στη ζωή δεν εξαγοράζονται με τα χρήματα. Αυτό που εγώ ζω εδώ στην Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή».
Ο... σκληρός οικογενειάρχης!
Η φράση που έχει «χτυπήσει» τατουάζ στο στήθος του είναι κάτι περισσότερο από ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Είναι στάση ζωής. Στο σώμα του υπάρχει, επίσης, το όνομα της μητέρας του, που πρόσφατα έχασε, της γυναίκας του και των δύο παιδιών του. Η Λάουρα είναι ο μοναδικός άνθρωπος απέναντι στον οποίο κοιμίζει την αντιστασιακή του συνείδηση και τα τρία του παιδιά (Μπενχαμέν, Λούνα, Ελίας) είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει. Ο μοναδικός λόγος που αισθάνεται ότι πρέπει να απολογηθεί καμιά φορά για την εικόνα του στο γήπεδο. «Δεν είμαι παράδειγμα για να με χρησιμοποιεί κανένας. Είμαι πρότυπο μόνο για τα παιδιά μου», έχει πει, αν και αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως αυτή η σκληρή εικόνα δεν τον ακολουθεί παντού.
«Είναι κακομαθημένα; Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχουν μια άνετη ζωή. Τους κάνω πολλά χατίρια. Τους αγοράζω αρκετά από τα πράγματα που μου ζητούν, αλλά πάντα προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν πως καθετί έχει μια αξία, τίποτα δεν τους χαρίζεται». Οι ιστορίες στη Θεσσαλονίκη για το άλλο πρόσωπο του Πάμπλο Γκαρσία είναι αμέτρητες. Τα μπάρμπεκιου πάρτι που κάνει στο σπίτι του για τους συμπαίκτες του και τις οικογένειές τους στο Τρίλοφο όπου μένει, οι βόλτες στην πόλη με καπελάκι για να μην γίνεται εύκολα αντιληπτός, το παραδοσιακό «μάτε» που πίνει σε κάθε προπόνηση, η κολλητή παρέα με τον Τζο Μπιζέρα. Φιλαράκια από την πατρίδα τους, όπου συνηθίζουν να πηγαίνουν στα βουνά για κυνήγι με τόξο!
Η κοσμική ζωή, εξάλλου, δεν ταιριάζει με την προσωπικότητα του Γκαρσία... «Η Μύκονος είναι κοσμικό νησί δεν είναι για αριστερούς. Τι δουλειά έχω εγώ εκεί;», είχε πει το καλοκαίρι σε συνέντευξή του, ενισχύοντας το αντισυμβατικό του προφίλ. Είναι θρήσκος, χωρίς ποτέ να έχει παρακολουθήσει λειτουργία και φοβάται μόνο για τα παιδιά του. Για την υγεία των παιδιών του. Η ευαισθησία του απέναντι στα παιδιά αποκαλύφθηκε, όταν χωρίς κανένα δισταγμό και με δική του πρωτοβουλία κατόπιν έκκλησης της οικογένειας, επισκέφτηκε έναν μικρό του θαυμαστή στο νοσοκομείο.
Το τατουάζ του Πάμπλο Γκαρσία στο στήθος του έδινε το κουράγιο να μην το βάλει κάτω, παρά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που είχε. Η παρουσία του στο δωμάτιο του ΑΧΕΠΑ, τον έκανε να πιστέψει ακόμα περισσότερο ότι θα έβγαινε νικητής από την περιπέτειά του. Η ιστορία του Πάμπλο Γκαρσία και του Γιάννη Παρασκευόπουλου, μπορεί να είναι ταυτόσημη. Παράλληλη, με έναν απροσδιόριστο τρόπο. «Μετά τον ΠΑΟΚ θα γυρίσω στη γη που με γέννησε. Αυτή η γη με ζητάει πίσω για να συνεχίσω και να πεθάνω εκεί».
Ίσως οι κουβέντες που είπε στον μικρό του θαυμαστή να τριγυρνούσαν στο μυαλό του, όταν βρισκόταν στο αεροπλάνο για την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη. Ένα μήνα μετά τις κουβέντες που είπε, ένας θάνατος τόν γύρισε στην πατρίδα του. Μόλις είχε αποχαιρετίσει τη μητέρα του. Ίσως και να έκλαψε, κάτι που συνηθίζει μόνο όταν είναι μόνος του. Ήξερε, όμως, τι έπρεπε να σκέφτεται για την επόμενη μάχη του πολεμιστή. «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου