ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ...

Μια φωνή που στο άκουσμα του Αχ Ελλάδα και του πότε Βούδας πότε Κούδας, ένωσε ολους τους Έλληνες... Που στη ρωγμή του χρόνου έψαχνε για τρελές και αδέσποτες και εποχές Υδροχόου... Που με το μπαγλαμαδάκι του μας ταξίδευε στα βάθη της ψυχής μας και άγγιζε κάθε χορδή της... Ένας καλλιτέχνης που όλοι μας, της γενιάς μου σίγουρα, αγαπήσαμε, μεγαλώσαμε, δακρύσαμε, χορέψαμε, γελάσαμε, ήπιαμε, καψουρευτήκαμε... Ακούσαμε για τον Βαρδάρη που φύσηξε και για τα χρυσά μαλλιά της κοπέλας που μας πήρε τα μυαλά...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ...

Ευχόμουν να είσαι αθάνατος... Αλλά η πουτάνα η ζωή είναι τέτοια... Πεπρωμένο. Θα μας συντροφεύεις με την φωνή σου, που την παρομοιώσα με τον ήχο της φωνής που θα έβγαζε η ψυχή όταν έχει παράπονο... Θα μας συντροφεύεις με τα τραγούδια σου, που τόσο μελαγχολικά ηχούν στα αυτία μας κάποιες φορές και κάποιες άλλες τόσο νοσταλγικά... Σε ευχαριστούμε και εσένα και τον Μανώλη Ρασούλη που μας μεγαλώσατε και δώσατε αρκετό μερίδιο στην ψυχοσύνθεσή μας...

Έχει μία υπόσχεση αυτό το άσμα...